مسئله اعتیاد به شرط بندی یکی از مهم ترین مسائلی است که طی سالیان اخیر با گسترش کمپانی های بزرگ در این حوزه، به چالشی اساسی تبدیل شده است، اما اکنون اعتیاد خودِ بازی فوتبال به درآمد حاصل از این حوزه هم، مبحث تازه ای است که این روزها به آن پرداخته شده است.
اخیراً بود که برایان رایس، سرمربی باشگاه اسکاتلندی همیلتون خودش را به اتحادیه فوتبال این کشور معرفی کرد و اعلام کرد که در طول پنج فصل اخیر، قانون شرط بندی را زیر پا گذاشته است. (برای حفظ یکپارچگی مسابقات، افرادی که در فوتبال حرفه ای به نوعی فعالیت دارند، خودشان حق حضور در سایت های شرط بندی را نخواهند داشت.)
البته رایس روی تیم خود قمار نکرده بود و بیشتر مربوط به بازی های دیگر بوده است، رایس به مانند نیم میلیون نفری که در بریتانیا درگیر این بازی‌ها شده اند، این اعتیاد به شرط بندی را “بیماری وحشتناک و منزوی کننده” می‌داند.
از طرفی خود فوتبال هم به نوعی به سرمایه هایی که ممکن است از طریق سایت های شرط بندی وارد فوتبال شود، اعتیاد پیدا کرده اند. از 20 باشگاه حاضر در لیگ برتر انگلیس، 10 باشگاه توسط سایت ها و کمپانی‌های شرط بندی به عنوان اسپانسر حمایت میشود. در چمپیونشیپ انگلیس از 24 تیم، 17 تیم با سایت های شرط بندی قرارداد دارند. استادیوم بت 365 استوک سیتی، نمونه بارزی از حضور فعال و گسترده شرط بندی در فوتبال است.
ماه آگوست گذشته بود که مشخص شد، شریک تجاری باشگاه تاتنهام، شرکت همکار و آفریقایی 1XBET کودکان را تشویق کرده که به شرط بندی بپردازند و شرط بندی روی دعوای دو خروس ( cockfighting) را نیز میسر کرده است. همین مسئله باعث شد باشگاه تاتنهام و سپس لیورپول و چلسی با این همکار خود قطع همکاری کنند.
فوتبال، یکی از بهترین ورزش هایی است که شما می‌توانید برای فرار از فشار زندگی، به آن روی بیاورید تا کمی احساس آرامش کنید، اما همین مسئله شرط بندی باعث شده است که این ورزش برای عده ای حتی منجر به بیماری و بعضاً سکته قلبی شود. فوتبال باید به عنوان ورزشی یاد شود که صنعت شرط بندی به آن نیاز دارد، نه اینکه فوتبال به شرط بندی وابسته شده است.
