همه می دانیم جفت آس، بهترین دست ممکن در تگزاس هولدم است و وقتی در بازی های نقدی و تورنمنتی چنین دستی گیرمان می آید، با استفاده از افزایش و افزایش مجدد، تلاش به ساخت پاتی بزرگ می کنیم.
در اوماهای محدود به پات ولی، گرفتن 2 آس بین 4 کارت اولیه همیشه مثل هولدم هیجان انگیز نیست و بازیکنان را ترغیب به ریختن چیپ ها وسط میز نمی کند. بسیاری از بازیکنان اوماها، دست A-A-K-K شامل 2 خال را بهترین دست و A-A-J-T را نزدیک به بهترین دست معرفی می کنند. در واقع می توان نتیجه گرفت جفت آس در بین بسیاری از دست های اولیه رده بالای اوماها قرار می گیرند.
مشخص است که وقتی در خصوص استراتژی های پیش فلاپ صحبت می کنیم، موقعیت، سایز استک و دیگر فاکتورها هم مهم است. در ادامه یادداشت، دستی در اوماهای محدود به پات از بازی های قهرمانی بازیکنان که شامل جفت آس می شده را باهم بررسی و تحلیل می کنیم:
شروط کوچک و بزرگ به ترتیب 12 هزار و 24 هزار بودند که چند نفر از بازیکنان قبلِ شان دیب (حاضر در شرط کوچک) فولد می کنند. فیل ایوی هم هنوز در بازی باقی مانده است که بیشترین چیپ (4.37 میلیون) را در این میز و تمام مسابقات در اختیار دارد.
شان دیب دست زیر را تحویل گرفته است:
او 2.37 میلیون برای شروع در اختیار دارد و تصمیم می گیرد تنها به اندازه شرط کوچک، شرط کند. کیتس هم کمی بیشتر از 1.9 میلیون در اختیار دارد و در شرط بزرگ نشسته است. او به دست خوبش براساس تصویر زیر نگاه می کند و تا 72 هزار تا بالا می برد:
برخلاف انتظارات، تنها کاری که دیب می کند، کال کردن شرط به جای افزایش است. فلاپ به شرح زیر رو می شود:
الان دیب دست قرعه ناتس فلاش دارد و این بار چک می دهد. کیتس هم همین تصمیم را می گیرد. هر دو بازیکن بعد از رو شدن کارت ترن زیر هم چک می دهند:
در ادامه، آس دیگری به شرح زیر در ریور رو می شود تا دیب، بالاترین ست را بسازد:
او دوباره چک می کند و دیب هم همین تصمیم را می گیرد تا دیب برنده پات کوچک شود.
در حالی که دیب در طول بازی چندین فرصت برای رِیز و ری-رِیز داشت، تصمیم گرفت به دلیل نشستن در خارجِ موقعیت، این کار را نکند. اجازه بدهید دوباره به پیش فلاپ و بررسی ارزش جفت آس در اوماهای محدود به پات برگردیم. جف هوانگ در کتابی در خصوص استراتژی های اوماهای محدود به پات (Pot-Limit Omaha Poker: The Big Play Strategy)، فصلی را به دست های جفت آس اختصاص داده است. او در این فصل، دست های A-A-x-x را به سه دسته ریسکی (Speculative)، اعلا (Premium) و مگنوم (Magnum) تقسیم می کند.
دسته ریسکی شامل دست های دارای پتانسیل یک طرفه یا چند طرفه است. این دسته شامل جفت آسی می شود که تنها یکی از آن ها با کارت های دیگر ارتباط داشته باشد:
یا جفت آس خالی (Bare Aces) که هیچ ربطی به دیگر کارت ها نداشته باشند:
دست های اعلا شامل دست هایی که می شود که هر دو آس با 2 کارت دیگر ارتباط داشته باشند یا 2 کارت دیگر کارت های برادوِی (با نوشتار Broadway به یک استریت از 10 تا آس گفته میشود و می‌تواند به هر کدام از کارت‌های ده تا آس هم اطلاق شود) باشند یا 2 کارت دیگر جفت باشند:
دسته مگنوم شامل دست های فوق اعلا می شود که در آن ها فقط 2 خال و کارت های برادوِی دیده می شود:
هوانگ می گوید بازیکنان با هر کدام از این دست ها می توانند به فلاپ بروند، ولی با دسته ریسکی، توصیه به افزایش در پیش فلاپ نمی کند. همچنین دسته اعلا برای افزایش مخصوصا از موقعیت های آخر، بسیار مناسبند و دسته مگنوم را می توان از هر موقعیتی افزایش داد.
دست اولیه دیب در دسته مگنوم قرار نمی گیرد، ولی با توجه به 2 کارت برادوی و آس و شاه هم خال، قطعا در دسته اعلا قرار می گیرد:
لازم به ذکر است، موقع ارزیابی همخالی در اوماهای محدود به پات، داشتن آس و شاه همخال در مقایسه با داشتن آس و کارت پایین تر، کمتر ترجیح داده می شود، چون با داشتن شاه، شما بقیه را از ساخت فلاش با شاه بالا، بلاک می کنید.
در این دست، فاکتورهای دیگری هم دخیلی بودند. مثلا دست در تورنمنتی انجام می شد که آن ها به پول رسیده بودند و میز فینال نزدیک بود. این که این دست به صورت میکسد و نه فقط اوماهای محدود به پات بود هم اهمیت دارد. همچنین حضور ایوی پای میز با استکی تقریبا دو برابر دیب و کیتس هم مهم است.
در هر حال، دیب تصمیم گرفت هم در پیش فلاپ و هم پس فلاپ، در نتیجه رفتاری محتاطانه داشته باشد و حتی با چنین دست قدرتمندی، در خارجِ موقعیت، پات بیش از حد بزرگی نسازد.
