حتماً با اصطلاح بلوک های یتیم در فضای ارزهای دیجیتال برخورد کرده اید. در این مطلب قصد داریم توضیح دهیم که بلوک های یتیم چه هستند و چطور در ادبیات رمزارزها و بلاکچین که از شروع فعالیت بیت کوین که توسط ساتوشی ناکاموتو به دنیای تکنولوژی معرفی شده اند، مطرح شده اند.
از هر زاویه به فرآیند استخراج ارزهای دیجیتال نگاه کنیم، استخراج ارزها یک رقابت میان ماینرها به شمار می رود. تعداد بسیار زیادی از ماینرها و استخرهای استخراج ارز دیجیتال در سراسر دنیا به دنبال این هستند که بلوک بعدی را به زنجیره بلوک ها (بلاکچین) اضافه کنند. نمونه هایی از موقعیتی که طی آن دو ماینر یا استخراج کننده به بلوکی که باید به زنجیره اضافه شوند مشاهده شده است. این موقعیت به دلیل تاخیر زمانی در پذیرش یک بلوک ایجاد می شود که در همین فاصله یک ماینر دیگه به جواب برای همان بلوک می رسد.
در موقعیت های شبیه به این، شبکه تصمیم می گیرد که کدام بلوک باید به زنجیره اضافه شود. بلوک دیگر با توجه به اینکه به شبکه اضافه نمی شود، اصطلاحاً بلوک یتیم نامیده می شود که قانونی است اما هیچ گونه تراکنشی را در خود ثبت ندارد. به بلوک های یتیم، بلوک های بیات (Stale Blocks) یا بلوک های منفصل (Detached Blocks) نیز گفته می شود. در واقع بلوک های یتیم، بلوک هایی هستند که در بلاکچین مورد پذیرش قرار نمی گیرند.
رسیدن دو ماینر به صورت همزمان به یک بلوک منجر به اختلال مقطعی در شبکه بلاکچین می شود که در این موقعیت نودها (Nodes) یا نقطه های مختلف شبکه باید تصمیم بگیرند که کدام بلوک مورد پذیرش قرار بگیرد. معمولاً بلوکی که سهم بیشتری از PoW یا اثبات کار را داشته باشد در بلاکچین مورد پذیرش قرار می گیرد.
یک حالت دیگر نیز وجود دارد که طی آن یک بلوک یتیم ایجاد شود و آن زمانی است که یک هکر (Hacker) با قدرت درهم سازی بالا (Hashing Power) موفق شود معکوس تراکنش هایی که اخیراً در بلاکچین انجام شده است را بسازد.
اگرچه بلوک های یتیم معمولاً در فرآیند درستی ساخته می شوند، اما با توجه به اینکه در بلاکچین مورد پذیرش قبول نمی شوند، دور انداخته می شوند (Discard) و در نهایت علیرغم انرژی و زمان و هزینه ای که صرف می کنند، پاداشی هم به آنها تعلق نمی گیرد.
بلوک های یتیم علیرغم اینکه در یک فرآیند صحیح استخراج می شوند، اما از بلاکچین دور گذاشته می شوند و پاداش بیت کوین به آنها تعلق نمی گیرد.
