شروع ماجرا
باورش سخت است که وقتی سری مسابقات پوکر در ۱۹۷۰ میلادی شروع شد، در تمام شهر لاس وگاس، تعداد میزهای پوکر کمتر از ۵۰ عدد بود. در تمام ایالت نوادا فقط ۷۰ میزپوکر وجود داشت. کازینوی هورس‌شو بینیون که میزبان مسابقات بود حتی سالن مخصوص پوکر نداشت. مسابقه‌ای که قرار شد با آن اولین قهرمان پوکر جهان مشخص شود در آلاچیقی برگزار شد که تقریبا به اندازه یک اتاق هتل بود. حدود سی قمارباز خود را به سختی دور چند میز پوکر جای داده بودند. در آن زمان خودشان نمی‌دانستند که در حال ساختن تاریخ پوکر هستند.
عموماً از بنی بینیون رئیس و ریش سفید کازینو هورس شو به عنوان بنیانگذار ایده فرمت مسابقات پوکر یاد میشود. ولی در کنار آن باید به نقش دو مرد کمتر شانخته شده نیز اشاره کرد، تام مور و ویک ویکری. مور که اهل تگزاس بود، مالکیت بخشی از کازینو هالیدی را در رنو داشت. ویکری یکی از خودی های دنیای قمار، یک مرد روشن بین با ایده های و رویاهای بزرگ بود. در سال ۱۹۶۹ مور و ویکری به صورت مشترک چندین طرفدار پوکر را برای شرکت در اولین (و متعاقبا تنها) گردهمایی قماربازان اهل تگزاس شد، دعوت کردند. در میان آنهایی که در طی چندین روز چندین بازی نقدیِ های-استیک حضور داشتند، افرادی مثل جیمی اسنایدر ملقب به “The Greek”، رودی واندِرون “Minnesota Fats”، و بنی بینیون حضور داشتند. بعضی از بازیکنان قابل اشاره از جمله دویل برانسون، پرستون “Amarillo Slim”، جانی ماس، و پاگی پیرسون نیز حضور پیدا کردند. و به این ترتیب دانه ای که نهایتا به درخت سری جهانی مسابقات پوکر تبدیل شد، کاشته شد.
البته یکی از اما و اگر هایی که می توانست پوکر امروزه را متفاوت از آنچه هست گرداند، این بود که مور و ویکری گردهمایی سالانه شان را پایدار نگاه می داشتند. ولی آنها یک سال بعد فرصت برگزاری گردهم‌آیی را از دست دادند. تصمیمی که سرنوشت ساز شد چرا که بنی بینیون که چند ماه قبل شاهد گردهم‌آیی رنو بود این فرصت طلایی را تجسم بخشید.
سالهای ابتدایی
اولین سری مسابقات پوکر، که تعداد سازیکنان آن کمی بیش از انگشتان یک دست بود، توجه عمومی را به خود جلب نکرد و پوشش خبری آن نیز بسیار محدود بود. هیچکس خارج از لاس وگاس در مورد سری مسابقات پوکر چیزی نمی دانست، و برای نتایج آن هم اهمیتی قائل نبود. اولین برنده این مسابقات، جانی ماس، برنده یک تورنومنت نشده بود بلکه به عنوان «بهترین بازیکن در مجموع» بعد از چندین روز بازیِ های استیک با رای همتایان خود انتخاب شده بود.
بینیون متوجه شد که برای کسب پرستیژی که عنوان مسابقات در بر داشت، لازم بود بهبودهایی در آن اتفاق بیافتد. سال بعد از آن، WSOP به صورت یک فریزاوت برگزار شد. هفت بازیکن پوکر ورودی ۵۰۰۰$ را پرداخت کردند. جانی ماس برنده شد و تمام جایزه را به خود اختصاص داد و بنابراین عنوان قهرمانی سال گذشته اش را حفظ کرد.
پوکر تاریخ طولانی و پرداستانی دارد. ولی پیروزی پرستون “Amarillo Slim” در سال ۱۹۷۲ یکی از قابل توجه ترین لحظات تاریخ این بازی است. هرچند او یکی از تنها ۱۲ بازیکن شرکت کننده ی آن سال بود، او جایزه شخصی اش را به صورت یک موج تبلیغاتی تبدیل کرد که کل کشور را فرا گرفت. پس از آن این تگزاسی خوش صحبت به بزرگ ترین سفیر زنده بازی پوکر تبدیل شد. او به یک تور تبلیغاتی رفت که برای اولین بار نظزات و توجهات را به WSOP جلب کرد. برای بیش از یک دهه او یازده بار به عنوان مهمان برنامه “Tonight Show” دعوت شد. او در چند فیلم بازی کرد و کتابی نوشت که پرفروش ترین شد. پرستون مانند یک ماتادور بود که یک شنل قرمز را مسمت رسانه ها تکان می داد و توجه عمومی را به WSOP جلب کرد.
در سال ۱۹۷۳ شبکه CBS ورزشی سری مسابقات جهانی را برای اولین بار به صورت تلویزیونی پوشش داد. تصاویر مربوط به چهارمین مسابقات سالانه قهرمانی پوکر با استانداردهای امروز خنده دار به نظر می رسد. کت های یقه لهستانی پهن و نقطه نقطه، خط ریش های بلند، و سیگار برگ، میز نهایی را بیشتر شبیه یک کپسول زمان برای گذشته تبدیل کرده است تا نمایش پوکر قهرمانی. در هر صورت پاگی پیرسون در کمال شایستگی پیروز این مسابقات شد. WSOP در این سال تا حدی گسترش پیدا کرده بود و چهار رویداد اولیه (Seven-card Stud، Razz، Deuce-to-seven Draw، و NL Holdem با ورودی کمتر) را نیز در بر می گرفت. پیرسون برنده دو رویداد از آن چهار رویداد هم شد. البته سال ۱۹۷۳ سال بسیار خوب و موفقی برای پیرسون بود.
بعد از اینکه سال بعد از آن، جانی ماس به سومین قهرمانیش هم دست پیدا کرد، دویل برانسون با دو برد متوالی در مسابقات پوکر قهرمانی سالهای ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ موقعیتش را به عنوان یکی از برترین بازیکنان پوکر مستحکم کرد. تغییر عمده بعدی در فرمت مسابقات پوکر در سال ۱۹۷۸ اتفاق افتاد. در آن سال جایزه پولی رویداد اصلی برای اولین بار بین چند نفر اول پخش شد. افراد اول تا پنجم همگی به جایزه پولی دریافت کردند. همچنین سال ۱۹۷۸ اولین سالی بود که یک زن وارد مسابقات پوکر شد. باربرا فریر اولین زنی شد که مانع جنسیتی را شکست و جای خود را در اتحادیه ای که تا کنون مختص مردان بود، باز کرد.
پیروزی غیر منتظره و خیره کننده هال فاولر در WSOP سال ۱۹۷۹ اولین پیروزی یک بازیکن آماتور در مقابل بزرگان بود. بسیاری از بازیکنان حرفه ای و با سابقه پوکر از نتیجه حاصل شده شوکه و خجالت زده شدند. پیروزی فاولر سرآغاز اتفاقاتی در سال های آینده شد، که از جمله افزایش تعداد آماتورهای مشتاق –از جمله بازیکنان زیادی از خارج از آمریکا- در این گردهم آیی سالانه را در لاس وگاس را ماه می و آوریل بود. متاسفانه، فاولر هیچ وقت نتوانست از میوه های اثربخشی اش در میراث WSOP بهره مند شود. او دیگر در WSOP بازی نکرد و نسبتا به فراموشی سپرده شد.
سختی‌های رشد
استو آنگر “the kid” با یک انفجار طوفانی وارد صحنه پوکر شد، و مانند صاعقه ای به دریایی که تگزاسی های چرم پوش در آن به بردن مقام قهرمانی و پول ها مشغول بودند، اصابت کرد. آنگر در سال ۱۹۸۰ به قهرمانی رسید و آن را در سال ۱۹۸۱ تکرار کرد. او اهل نیویورک بود و از بسیاری از جهات با همتایان خود تفاوت داشت. موفقیت آنگر مسلماً تبلیغات بزرگ تری برای بزرگترین رویداد پوکر ایجاد کرد. NBC ورزشی یک گروه برای فیلم برداری و پوشش WSOP سال ۱۹۸۱ اعزام کرد، که برای اولین بار پوکر را به میلیون ها نفر در خانه معرفی کرد.
تا سال ۱۹۸۲، WSOP به ۱۱ رویداد اولیه گسترش پیدا کرد. قهرمانی جهانی زنان هم علاوه رویداد اصلی با ورودی ۱۰۰۰۰$ به فهرست مسابقات اضافه شده بود. در کل، ۱۳ رویداد در آن سال بازی شد که ۲/۶% میلیون دلار جوایز نقدی به رده های بالا اختصاص پیدا کرد.
در سال های اولیه دهه ۱۹۸۰، جک بینیون اکثر وظایف روزانه اداره کازینو را از پدرش بنی به عهده گرفته بود. اریک دریک مدیر تورنومنت که برای جک کار می کرد و مورد حمایت او بود، با خلق ایده ستلایت در سال ۱۹۸۳ جرقه بعدی را در پوکر خلق کرد. با دقت به این واقعیت که برای اینکه سری مسابقات جهانی گسترش بیشتری پیدا کند، نیاز بود بازیکنان روزمره و معمولی بیشتری برای پر کردن صندلی ها وجود داشته باشند. ستلایت به بازیکنان مشتاق اجازه می داد فرصت آمدن و رقابت با بهترین بازیکنان جهان را پیدا کنند. این ایده نبوغ بسیاری داشت و جواب هم داد.
در طی چند سال بعد، WSOP به رشد خود در اندازه و قامت ادامه داد. تا ۱۹۸۷ کازینو هورس شو به اندازه کافی برای این رویداد رویایی پوکر، بزرگ نبود. تعداد شرکت کننده های بعضی از تورنومنت ها به حدی زیاد بود که تعدادی از بازیکنان باید در کازینوهای مجاور که شامل Golden Nugget و Four Quees جای داده می شدند. وقتی خانواده بینیون کازینو Mint را در همسایگی خود خریداری کردند و نهایتاً اداره آن را به دست گرفتند، کازینو هورس شو بالاخره یک سالن پوکر دائمی افتتاح کرد. درست زمانی که به نظر می رسید که کازینو هورس‌شو بینیون پایتخت دنیای پوکر است و بنی بینیون هم پادشاه آن است، مردی که نقش بسیار بزرگی در شروع تمام ماجرا داشت در روز کریسمس ۱۹۸۹ فوت کرد.
دهه ۱۹۹۰
مرگ بنی بینیون نقش پسرش جک را در مشعلداری بلامنازع WSOP مستحکم کرد. او از دو پوکرباز کهنه کار مورد احترام به نام های جیم آلبرخت و جک مک‌کلیلند برای اداره امور استفاده کرد. در طول یک دهه بعد از آن آنها سری مسابقات جهانی را اداره کردند و هر کدام تاثیر خود را در تورنومنت به وجه متمایزی گذاشتند، از جمله مواردی مثل بهبود ساختار تورنومنت ها، فضای مسابقات، و تصویر عمومی از WSOP.
زوج آلبرخت-مک‌کلیلند کارگزاران ایده آلی برای نظارت بر توری بودند که چهار هفته طول می کشید و شامل ۲۰ تورنومنت بود. تنوع ترکیب WSOP مدام با ملحق شدن بیشتر زنان و بازیکنان بین المللی به مسابقات، افزایش می یافت. سال ۱۹۹۰ اولین سالی بود که یک غیر آمریکایی، قهرمان مسابقات شد. منصور مطلوبی یک ایرانی ساکن انگلستان، معتبرترین جایزه بین المللی پوکر را برای اولین بار از آنِ خود کرد.
یک سال بعد، WSOP اولین جایزه میلیون دلاری اش را اهدا کرد. رویداد اصلی هم برای اولین بار بیش از دویست بازیکن را به خود جذب کرد. بعد از سه سال هم سیصد نفر وارد مسابقه قهرمانی جهان شدند.
سختی های رشد یک بار دیگر نیز در سال ۱۹۹۷ به یک مسئله مهم تبدیل شد. سالن پوکر هورس شو گسترش داده شده بود و یک منطقه موقت تورنومنت را نیز در بر می گرفت که برای شش هفته پارکینگ عمومی و ورودی کازینوی اصلی را مسدود می کرد. محل دیگری برای برگزاری مسابقات جهانی نبود. پوکربازان به معنی واقعی کلمه ذره ذره فضای موجود در هورس شو را اشغال کرده بودند. همان سال میز نهایی مسابقه قهرمانی در یک صحنه در خیابان فریمانت زیر یک سایه بان الکترونیکی چند میلیون دلاری برگزار شد. استو آنگر برای سومین بار قهرمان مسابقات شد و به رکورد جانی ماس رسید. متاسفانه، او فوت کرد و نتوانست در WSOP دیگری بازی کند. با مرگ او احتمالا حداقل یک رکورد غیر شکستنی باقی خواهد ماند.
انفجار صوتی
جالب است که انفجار صوتی بعدی با زوال و سقوط کازینو هورس شو که زمانی شهره عام و خاص بود، همزمان شد. دودستگی در خانواده بینیون منجر شد که جک بینیون از قسمت اجرایی WSOP خارج شود. بسیار از اسامی مشهور کازینو و تورنومنت را بین سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ تحریم و بایکوت کردند. علی رغم گذشته برجسته WSOP، برخی از اختلاف نظرها برخی از مشاجرات افراد رده بالا با دیلر ها و بازیکنان به تیتر اخبار راه پیدا کردند.
تا سال ۲۰۰۳، انتقادهایی شکل می گرفت و این موضوع مطرح می شد که روزهای خوب WSOP مدت هاست که گذشته است. یک رقیب جدید، تور جهانی پوکر (WPT)، شروع به جا باز کردن بین بازیکنان و بیننده های عمومی کرده بود. در هفته های ابتدایی سری مسابقات پوکر جهانی ۲۰۰۳، تعداد شرکت کننده ها به طور قابل ملاحظه ای WPT کمتر بود که تا حد زیادی دلیل آن رقابت مستقیم با WPT بود.
سپس کریس مانی‌میکر برنده WSOP شد و همه چیز را تغییر داد. آن پیروزی نگرش قبلی به بازی را از بین برد و آغازگر بسیاری از تغییرات بود که تاثیر آنها تا امروز هم باقی مانده است. پیروزی شگفت انگیز مانی‌میکر مطمئناً یکی از مهمترین، اگر نه مهمترین، پیروزی تاریخ ۳۸ ساله WSOP بوده است. همه چیز برای طوفان بزرگ مهیا شده بود. یک مرد جوان دوست داشتنی که میلیونها پوکرباز بالقوه می توانستند با او هم ذات پنداری کنند، از محقق شدن یک رویای بزرگ لذت برد. و میلیونها نفر در جهان از طریق شبکه ESPN این پیروزی را به نظاره نشستند.
بعد از پیروزی مانی‌میکر پوکر وارد عصر جدیدی شد. بسیاری از پوکربازان حرفه ای یک شبه سلبریتی شدند و سلبریتی ها ناگهان به پوکرباز شدن علاقه پیدا کردند. پوکر تصورات عمومی را تسخیر کرده بود و و سری جهانی مانند شیشه ای بود که از طریق آن سرزمین عجایب جدیدی قابل مشاهده بود.
میزان جوایز نقدی نیز به شدت در حال افزایش بود. مانی میکر برای پیروزی اش برنده ۲/۵ میلیون دلار شد. سال بعد، یک بازیکن آماتور دیگر به نام گرِگ رِیمر، ۵ میلیون دلار برد. سال بعد از آن جازه نفر اول به ۷/۵ میلیون دلار رسید. به نظر می رسید که سری مسابقات پوکر جهانی همه چیز دارد، هیجان، میلیون ها دلار جایزه نقدی، پرستیژ، و شهرت بین المللی. چیزی که نداشت مکانی بود که بتواند با این رشد روز افزون همراهی کند.
کازینو هارا یعنی کسب و کار
این رشد بی سابقه، تغییرات زیادی را به همراه آورد. کازینو همرس شو بینیون در سال ۲۰۰۴ فروخته شد و کازینو هارا امتیاز WSOP را به دست آورد. حالا بزرگترین شرکت دنیا در زمینه بازی مسئول این چشم اندار بود. این جابه جایی در بهترین زمان ممکن اتفاق افتاد. در سال ۲۰۰۵ WSOP به مجموعه هتل و کازینو ریو انتقال پیدا کرد. فضای بازی بیشتر به معنی امکان اضافه شدن تورنومنت های بیشتر به برنامه بازی ها بود. شعار شرکت این شده بود «بستر را بساز و افراد خواهند آمد». و همین کار را هم کردند. هزاران بازیکن در سالهای آینده مانند سیل راهی لاس وگاس شدند و از حد خوشبینانه ترین تصورات در مورد نتیجه و میزان جایزه هم فراتر رفتند.
تا سال ۲۰۰۶، سری مسابقات پوکر جهانی از ۴۵ تورنومنت تشکیل می شد، که در همه آنها دستبندهای طلا به برنده ها اهدا می شد. بیش از ۱۰۰ میلیون دلار جایزه نقدی بین برنده ها پخش شد که WSOP را به گران ترین رویداد بین ورزشهای مختلف تبدیل کرد. جِیمی گلد به بزرگتریت تعداد شرکت کننده ها در تاریخ پوکر فائق آمد و با غلبه بر ۸۷۷۲ بازیکن برنده ۱۲ میلیون دلار در سال ۲۰۰۶ شد. این مبلغ از مجموع مبالغ بردهای مسابقاتی تنیس ویمبلدون، گلف مسترز و اسب دوانی داربی کنتاکی بیشتر شد.
سری مسابقات پوکر جهانی به خارج از لاس وگاس هم گسترش پیدا کرد و به حدود ۱۲ کازینو در آمریکا راه یافت. واحد سری مسابقات پوکر جهانی به بازیکنان در سراسر کشور فرصت ورود و شرکت در بزرگ ترین رویداد سال را می داد.
توجه شرکت های بزرگ نیز به این رویداد جلب شد. چیزی که قبلا تا حدی تابو و از لحاظ فرهنگی ناخوشایند بود، ناگهان به یک عدف بسیار مطلوب از لحاظ جامعه شناختی تبدیل شده بود. شرکت های آبجو سازی، خودروسازی، و سایر کسب و کارهای اصلی، امروزه تمایل دارند که خودشان را به داستان موفقیت سری مسابقات پوکر جهانی ، الحاق کنند. ممکن است به طرز باورنکردنیی یک انفجار دیگر در افق مسابقات پوکر جهانی باشد.
ولی بعضی از منتقدین عقیده دارند که محبوبیت پوکر به قله خود رسیده است. برخی عقیده دارند که سری مسابقات پوکر جهانی نمی‌تواند از این بزرگ تر شود. ولی یک توصیه وجود دارد: با توجه به تاریخ طولانی و بزرگ WSOP، بر خلاف آن شرط نبندید!
