صنعت لاتاری سهم عادلانه‌ای از رسوایی دارد که به واقع جای شگفتی ندارد. بخت‌آزمایی ممکن است صنعتی بزرگ با سطوح حفاظتی متعدد باشد، اما بی نقص نیست. از دزدی تا تبانی در تعیین نتایج و بهره‌برداری از خلاءهای قانونی، افراد هر کاری انجام می‌دهند تا در لاتاری تقلب کنند و حتی خطر زندان را به جان می‌خرند تا حساب بانکی‌شان را پر کنند. در ادامه چند مورد از بزرگترین رسوایی‌های بخت‌آزمایی که پایه‌های این صنعت را لرزاند می‌بینید.
بزرگترین رسوایی هایی که صنعت لاتاری و قمار را تکان داد
تبانی شش شش شش
این مورد به احتمال فراوان مفتضحانه‌ترین رسوایی تمام تاریخ لاتاری است، نه به این دلیل که نیک پری (Nick Perr) و همدستانش، برادران ماراگوس (Maragos Brothers) چه مقدار پول به جیب زدند، بلکه به این علت که تا چه حد حیله‌گر بودند. کاری که آنها انجام دادند به‌حدی جذاب بود که مورد توجه هالیوود قرار گرفت و فیلم اعداد شانس Lucky Numbers با بازی جان تراولتا و لیزا کودرو درباره آنها ساخته شد. آنها چه کاری انجام دادند که سزاوار این همه توجه بودند؟
نیک پری یک شخصیت رادیویی و مجری قرعه‌کشی تلویزیونی شبانه پیتزبورگ در کانال ۴ شبکه WTAE در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی بود. با کمک جک و پیتر ماراگوس، آنها نقشه‌ای برای استفاده از وزن توپ‌های قرعه کشی طراحی کردند. ایده کار بسیار ساده اما هوشمندانه بود، آنها قصد داشتند اندکی به وزن توپ‌ها اضافه کنند و فقط گوی‌های ۴ و ۶ را استثنا قرار می‌دادند، با این شیوه اعدادی که از قرعه بیرون می‌آمدند محدود شده و تنها ۸ ترکیب عددی امکان رخ‌دادن داشت: ۴۴۴، ۴۴۶، ۴۶۴، ۶۴۴، ۶۴۶، ۶۶۴ و ۶۶۶٫
برای رسیدن به این هدف پری و همدستانش نیاز به کمک یک متخصص داشتند. آنها برای خلق توپ‌های سنگین‌تر سراغ کارشناس محلی حروف و مدیر هنری شبکه WATE، جوزف باک (Joseph Bock) رفتند. باک پودرها و مواد مختلفی را امتحان کرد تا سرانجام رنگ لاتکس را پیدا کرد. اما مساله به سادگی پاشیدن رنگ روی توپ‌ها و یک روز صبر کردن برای خشک شدن رنگ نبود. باک مجبور بود مقدار دقیق رنگ را مشخص کند تا توپ‌ها به اندازه‌ای سبک باشند که از کف ماشین بلند شوند ولی در همین حال تا حدی سنگین باشند که ماشین مکش قادر به کشیدن آنها به درون لوله خلاء نباشد. در نهایت باک فرمول دقیق را کشف کرد.
با عبور از این مانع، تنها کاری که پری باید انجام می‌داد دسترسی به ماشین و توپ‌های قرعه‌کشی بود. اما این دسترسی هم چندان برای پری آسان نبود. به یاد داشته باشید که وی مجری قرعه‌کشی سه توپه فیلادلفیا بود. قطعاً او به کمک نیاز داشت کمکی که با رغبت از سوی مامور لاتاری ادوارد پلول (Edward Plevel)، و منشی صحنه کانال WATE فرد لومان (Fred Luman)، به وی ارائه شد. پلول ماشین و توپ‌ها را بدون حفاظت رها کرد در همین حال لومان فرصت پیدا کرد تا توپ‌ها را قبل و بعد از قرعه‌کشی عوض کند. باک نیم ساعت پس از قرعه‌کشی توپ‌ها را در استودیوی شخصی‌اش سوزاند.
مراسم مطابق برنامه پیش رفت و یکی از ۸ ترکیب یعنی ۶۶۶ از ماشین خارج شد، اما به‌خاطر الگوی غیرمعمول شرطبندی که توسط مقامات و شرط‌بندها تشخیص داده شد و همچنین اطلاعاتی از یک منبع ناشناس، پری و همدستانش دستگیر شدند و جایزه برنده هرگز پرداخت نشد. پری تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۳ اظهار بی‌گناهی می‌کرد.
نفوذی لاتاری
برای رسوایی بعدی خیلی سریع به سال ۲۰۱۷ و به دنیای کلاهبرداری‌های کامپیوتری پا می‌گذاریم. با یک نگاه اجمالی، ادی تایپتون (Eddie Tipton) که برنامه نویس بود موفق به بازی دادن برنامه‌ای شد که خودش در طراحی آن کمک کرده بود، بدون اینکه در توپ‌ها دستکاری کند!
ادی به‌عنوان مدیر امنیتی اتحادیه لاتاری‌های بین ایالتی (MUSL) مشغول به‌کار بود، این اتحادیه یک سازمان غیرانتفاعی است که بر روی لاتاری‌های سراسر ایالات متحده نظارت می‌کند. همان‌طور که می‌توانید تصور کنید این جایگاه به وی اجازه دسترسی به مکان‌هایی را می‌داد که شهروندان عادی قادر به ورود نبودند. یکی از این مکان‌ها، اتاق قرعه‌کشی فوق امن لاتاری ایالت آیووا بود.
این نقطه جایی بود که تایپتون با پیشینه فناوری اطلاعات و تخصص در امنیت سایبری، به سیستم دوربین‌های مدار بسته اتاق نفوذ کرد به‌گونه‌ای که دوربین‌ها از هر دقیقه تنها یک ثانیه ضبط می‌کردند. با این روش، تایپتون یک روت‌کیت خود تخریب در سیستم نصب کرد که به وی اجازه می‌داد تا نتایج یک لاتاری خاص را پیش‌بینی کند بدون اینکه ردی از وی به‌جا بماند.
با کمک برادرش تامی و دوست صمیمی‌اش رابرت رودس (Robert Rhodes) که یک تاجر اهل تگزاس بود، آنها برای سال‌های متمادی و بدون جلب توجه مشغول جمع‌آوری پول بودند. از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ آنها در کلورادو، ویسکانسین، کانزاس، آیووا و اوکلاهما برنده جایزه بخت‌آزمایی شدند. این روش می‌توانست یک کلاهبرداری بی‌نقص باشد اگر ادی آن اشتباه واضح را انجام نمی‌داد. چیزی که مقامات را مشکوک کرد زمانی بود که در دسامبر سال ۲۰۱۰، یک وکیل از طرف یک شرکت ثبت شده در بلیز (Belize)، ادعای برنده شدن در جک‌پات ۱۶،۵ میلیون دلاری کرد.
زنگ هشدار به‌صدا در آمد زیرا شرکتی که این وکیل نمایندگی‌اش را به‌عهده داشت ناگهان از ادعای برد خود دست کشید، این اتفاق درست پس از درخواست مقامات برای شناسایی خریدار اصلی بلیط صورت گرفت (ایالت آیووا اجازه ناشناس ماندن به برنده لاتاری نمی‌دهد). معلوم شد که خریدار بلیط کسی نبود جز ادی تایپتون که تصویر وی در دوربین‌های امنیتی فروشگاه ضبط شده بود!
این آغازی بر پایان ادی تایپتون بود، البته وی بدون مبارزه تسلیم نشد. برای بیش از دو سال او به‌شدت هرگونه دخالت در در این جرم را انکار می‌کرد و حتی تا جایی پیش رفت که لاتاری هات لوتو را متهم به این کرد که برای وی پاپوش دوخته‌اند زیرا از شناخت مجرم واقعی ناامید شده‌اند. ادی تایپتون بالاخره در سال ۲۰۱۷ به جرم خود اقرار کرد. وی به تازگی به ۲۵ سال حبس محکوم شده است.
یک کلاهبرداری که با رسوایی توأم شد
این کلاهبرداری به گونه‌ای است که می‌تواند مستقیم از یک سریال تلویزیونی مربوط به کاراگاهان بریتانیایی اقتباس شده باشد. این داستان درباره آدم‌های نفوذی نیست که از موقعیت‌شان برای برد در لاتاری سوءاستفاده کرده باشند (اگرچه که برخی شواهد از وجود یک فرد نفوذی حکایت دارد)، بیشتر این داستان درباره سیستمی ورشکسته است که به‌طور تصادفی به افراد اجازه سوءاستفاده می‌دهد و در نهایت به تراژدی ختم میشود.
در سال ۲۰۰۹، پس از آن‌که هیچ کس برای دریافت جایزه ۲،۵ میلیون پوندی لاتاری ملی بریتانیا حاضر نشد، ادوارد پوتمن (Edward Putman)، یک متجاوز محکوم شده، جزییات دقیقی از بلیط برنده به‌وسیله گیلز نیبز (Giles Knibbs) دریافت کرد. نیبز در دپارتمان تشخیص کلاهبرداری لاتاری انگلستان که مجری لاتاری ملی است مشغول به‌کار بود.
پوتمن به فروشگاه رفت و یک بلیط خرید و بارکد و تاریخ بلیط را به‌دقت خراش داد. این همه کاری بود که وی انجام داد، پوتمن حتی تلاش نکرد که بارکد و تاریخ را جایگزین کند تا بلیط ظاهری معتبرتر داشته باشد.
قسمت دیوانه‌وار‌تر ماجرا این بود که دیم داین تامپسون (Dame Dianne Thompson)، مدیر اجرایی وقت لاتاری بدون توجه اینکه چرا بلیط برنده تا این حد به‌صورت عمدی دستکاری شده، اقدام به صدور مجوز پرداخت مبلغ ۲.۵ میلیون پوندی به پوتمن کرد.
پوتمن بعدها دستگیر، اما به‌دلیل فقدان شواهد و مدارک آزاد شد. گزارش شده که سازمان لاتاری ملی تا حدی به‌خاطر آزادی وی سرزنش شده است، آنها ادعا کردند که بلیط برنده مفقود شده است. چندان جای شگفتی نبود وقتی‌که کمیسیون قمار، سازمان لاتاری انگلستان را به‌دلیل تایید اولیه بلیط، مبلغ ۳ میلیون پوند جریمه کرد.
اما این پایان کار نبود. پوتنام در سال ۲۰۱۲ پس از به جیب زدن پول برد، تقاضای افزایش سطح رفاهی کرد که رد شد. در سال ۲۰۱۵ گیلز نیبز در دوران رسیدگی به اتهام کلاهبرداری اقدام به خودکشی کرد.
خلاء ۵ دقیقه‌ای
ادوراد پوتمن ممکن است در بریتانیا بدون مجازات چندان در حال زندگی باشد اما اگر در چین بود اوضاع اندکی متفاوت بود. کافی است از ژائو لیکون (Zhao Liqun) بپرسید، کسی که به‌خاطر سوءاستفاده از یک خلاء قانونی که کشف کرده بود به حبس ابد محکوم شد.
لیکون سه غرفه لاتاری در ایالت آهان چین را اداره می‌کرد، اما خودش نیز یک بازیکن لاتاری بود. و مانند همه‌ی بازیکنان دیگر به دنبال راهی آسان برای تضمین برد بود و بالاخره یک روز موفق شد. او متوجه شد که پس از خارج شدن اعداد برنده از قرعه، یک فرصت ۵ دقیقه‌ای وجود دارد که هرکسی می‌تواند هم‌چنان اعداد برنده را انتخاب کرده و بلیط قانونی لاتاری شامل اعداد برنده را بخرد.
این یک طرح کاملاً هوشمندانه بود و لیکون می‌توانست با آن موفق باشد اگر به اهمیت خداحافظی در اوج پی برده بود. او در مجموع سه بار از این ترفند استفاده کرد و در کل ۳.۷۶ میلیون دلار معادل ۲۸ میلیون یوان به جیب زد.
لیکون از دوستان و خانواده خواسته بود که این بلیط‌‌های برنده را نقد کنند چون سعی داشت مشارکت خود در این قضیه را مخفی سازد. اما در کمال تاسف برای او، مقامات به‌زودی به این نقشه پی بردند. وی نه‌تنها به حبس ابد محکوم شد، حکمی که از دید بسیاری سخت‌گیرانه بود بلکه کلیه اموال او نیز مصادره شد.
