بعد از اینکه دولت ایران با پروژه هایی مثل پدیده و موسسات اعتباری شیوه کلاهبرداری از کردم رو بخوبی تست کرد و یادگرفت اینبار با شیوه ای جدید اقدام به پیاده سازی سناریو جدید گرفت و ان هم طرح ‘آبسوز کردن خودروها’ هست.
با افزایش قیمت بنزین و سهمیه‌بندی آن، اخیرا بحث “خودروهای آبسوز” در ایران مطرح شده است تا جایی که بعضی رسانه‌های دولتی از “ثبت نام” در این طرح هم صحبت به میان آورده‌اند و در مواردی سامانه‌ای هم برای آن معرفی شده است.
متولی این طرح “هزینه پایه” نصب این سامانه بروی خودرو های داخلی را ۴/۵ میلیون تومان اعلام کرده که برای خودروهای خارجی این قیمت بالاتر است؛ در وبسایت این سامانه متقاضیان ضمن ثبت نام می‌توانند درخواست نمایندگی هم بکنند.
همچنین گفته شده این سامانه در ابتدا با ۵۰ با درصد آب و ۵۰ درصد بنزین کار خود را شروع خواهد کرد و “در فازهای بعدی سامانه های ۷۵درصد و نهایتا ۱۰۰ درصد ارائه خواهد شد.”
بدون شک دستیابی به چنین فن‌آوری، انقلاب عظیمی نه تنها در صنعت خودروسازی بلکه در سایر صنایع به پا خواهد کرد.
ماجرا از حدود سه سال پیش شروع شد؛ زمانی که فردی به نام “علاءالدین جاسمی زرگانی” در ایران مدعی شد به سامانه‌ای دست یافته که با نصب بر روی خودروهای مختلف، امکان استفاده از “آب” به عنوان سوخت را فراهم میکند.
رسانه‌های ایران از جمله صداوسیما با دعوت از او گزارش‌هایی تهیه کرده‌اند و در برنامه‌هایی از او به عنوان “مبدع خودروی آبسوز” یاد کرده‌اند.
در یکی از برنامه‌های تلویزیونی که در این باره ساخته شده یک پژوی ۴۰۵ نشان داده می‌شود که آقای جاسمی زرگانی از شلنگ آبی که در دست دارد در لیوانی آب می‌ریزد و آن را می‌خورد و همان شلنگ را به داخل باک خودرو انداخته و آن را پر میکند.
آقای جاسمی زرگانی که می‌گوید دکترای انرژی دارد، در رسانه‌های ایران و فضای مجازی حضور پررنگی دارد و گفته خودروی آبسوز نه تنها با آب معمولی بلکه با “آب شور دریا و پسماند” هم کار میکند؛ او همچنین “عدم نیاز به اعمال تغییرات در زیر ساخت های موتور” را از مزایای طرح خود برشمرده است.
در طی مصاحبه‌های انجام شده آقای زرگانی گفته بود از ۲۶ کشور جهان هم دعوتنامه دارد که به هیچ کدام‌شان پاسخ مثبت نداده است “چون می‌خواسته اختراعش را در کشور خودش حفظ کند.”
او دو سال پیش به خبرگزاری تسنیم گفته بود: “به دلیل اتفاقی که برای اختراع قبلی من افتاد اختراع خود را در کشور ثبت نکرده و تولید نکرده‌ام و به دنبال گرفتن پتنت های بین‌المللی هستم تا اختراعم از ارزش بالاتری برخوردار باشد.”
کمتر از یک سال پیش (اسفند ۹۷) بعضی از رسانه‌های ایران به نقل از این فرد از “تجاری‌سازی سامانه آبسوز” ظرف ۶ ماه آینده خبر داده بودند که این اتفاق نیفتاد.
بعضی از از رسانه‌های ایران با داغ شدن دوباره ماجرا اخیرا صحت این ادعا را زیر سوال برده و این پروژه را “کلاهبرداری” خوانده‌اند؛ چرا که به گفته آنها چنین چیزی یا مبنای علمی ندارد یا مقرون به صرف نیست.
در سال‌های اخیر خودروسازان بزرگ جهان در صدد بوده‌اند با جایگزین کردن منابع پاک‌تر انرژی، وابستگی به سوخت‌های سنتی را کاهش دهند؛ آنها در ابتدا خودروهای هیبریدی را به بازار معرفی کردند و مورد اخیر آن که چند سالی است به تولید انبوه رسیده خودروهای برقی است.
خودروسازان خارجی سالانه خرج عظیمی صرف بهینه سازی سوخت می‌کنند؛ ولی طرح آب سوز کردن خودرو هنوز در سطح فرضیه باقی مانده است.
آب که از دو عنصر اکسیژن و هیدورژن تشکیل شده به خودی خود قابل احتراق نیست؛ البته هیدروژن دارای انرژی بالا و قابل اشتعال است اما انرژی آن در زمان تشکیل آب، آزاد شده است.
آب را البته می‌توان به عناصر اصلی تشکیل دهنده آن یعنی هیدروژن و اکسیژن تجزیه کرد؛ اما این کار انرژی بالایی می‌طلبد. به همین دلیل، چنین فرایندی در مجموع به صرفه نیست و دست‌کم به میزان انرژی‌ای که تولید میکند، نیاز به مصرف انرژی دارد.
آقای زرگانی در وبسایت خود مدعی شده یکی از مزایای طرحش این است که “سامانه آبسوز به جایگاه هیدروژن نیازی ندارد؛ “بدان معنا که در سیستم ارائه شده (سامانه آبسوز) آب مستقیما در باک خودرو ریخته شده و تبدیل به سوخت می گردد ونهایتا به احتراق می رسد.”
مدعیان آبسوز کردن خودرو در کشورهای دیگر
آقای جاسمی زرگانی اولین فردی نیست که ادعا میکند به فن آوری آبسوز کردن خودرو دست یافته است؛ در کشورهای دیگر هم طی سال‌های گذشته چنین ایده‌ای مطرح شده بود.
در بیشتر این موارد افراد یا مدتی پس از طرح ادعای خود طرح خود را رها کرده‌اند و یا این ادعا در پایان، “کلاهبرداری” دانسته شده است.
- در سال ۱۹۳۵ “چارلز گرت” خودرویی “آبسوز” را برای چند دقیقه به نمایش گذاشت ولی این طرح در نهایت به جایی نرسید.
- در سال ۱۹۶۹ میلادی “دانیل دینگل”، شهروند فیلیپینی مدعی شده بود به فن آوری استفاده از آب بعنوان سوخت خودرو درست یافته. در سال ۲۰۰۰ میلادی او با شرکت پلاستیک سازی “فورموسا” وارد شراکت شد تا طرح خود را توسعه دهد. در سال ۲۰۰۸ میلادی زمانی که آقای دینگل ۸۲ ساله بود این شرکت از او شکایت کرد و به ۲۰ سال حبس محکوم شد.
- در دهه ۸۰ “استنلی میر” مدعی شد با استفاده از یک پیل سوختی بخار آب به عناصر تشکیل دهنده‌اش (هیدورژن و اکسیژن) تجزیه می‌شود و با ترکیب دوباره هیدروژن و اکسیژن و تبدیل آنها به آب، انرژی مورد نیاز خودرو تأمین می‌شود؛ او البته در سال ۱۹۹۶ در دادگاهی در اوهایو به “کلاهبرداری” محکوم شد؛ او مدتی بعد مرد و عده‌ای مرگ او را “مشکوک” خواندند.
- در سال ۲۰۰۲ شرکت “انرژی جهانی جنییس” اعلام کرد که دستگاهی را آماده ورود به بازار کرده است که قادر به استخراج انرژی از آب با جدا کردن و ترکیب مجدد هیدروژن و اکسیژن است؛ یک سال بعد (۲۰۰۳) این شرکت اعلام کرد که این فناوری را برای به حرکت درآوردن خودرو ارتقا داده است؛ این شرکت بیش از ۲/۵ میلیون دلار از سرمایه‌گذاران دریافت کرد اما هیچگاه دستگاهی روانه بازار نشد. در سال ۲۰۰۶ دادگاهی در نیوجرسی آمریکا پاتریک کلی، موسس این شرکت را به اتهام “سرقت و کلاهبرداری” به پنج سال حبس و پرداخت۴۰۰ هزار دلار به خسارت دیدگان محکوم کرد.
- در اواخر سال ۲۰۱۱ میلادی “غلام سرور”، یک پزشک پاکستانی مدعی شد خودروی مشابهی اختراع کرده که سوخت آن آب است. در آن زمان او گفته بود سوخت این خودرو ۶۰ درصد آب و ۴۰ درصد گازوئیل یا بنزین است و تا سال بعد به خودروی کاملا آب سوز دست خواهد یافت که این اتفاق نیافتاد.
- در سال ۲۰۰۸ میلادی، رسانه‌های سریلانکا گزارش دادند فردی بنام “تاشارا پریامال ادیریسینگ” مدعی شد خودروی آبسوزی را حدود ۳۰۰ کیلومتر با سه لیتر آب رانده است. بعدا معلوم شد او با الکترولیز هیدروژن و اکسیژن را تجریه کرده و با سوزاندن آنها در موتور خودرو را به حرکت درآورده. چند ماه بعد او به اتهام “ظن به کلاهبرداری” دستگیر شد.
- در سال ۲۰۱۲ “آقا وقار احمد” پاکستانی ادعای مشابهی را مطرح کرد و گفته بود با الکترولیز آب را برای مصرف خودرو تجریه میکند که دانشمندان پاکستانی ادعای او را بی اساس خواندند و عده‌ای او را “کلاهبردار” نامیدند.
