پزشکان می‌گویند شخصی که به ویروس آچ آی وی مبتلا بوده، کاملا معالجه شده است. این فرد که در لندن زندگی می کند دومین فرد مبتلا به ویروس اچ آی وی، در جهان است که به طور کامل معالجه شده است.
اَدام کاستیلخو، که به ویروس آچ ای وی مبتلا بود ۳۰ ماه قبل استفاده از داروهای ضد رترو ویروسی را متوقف کرد، ولی پس از گذشت ۳۰ ماه هنوز نشانه ای از وجود عفونت اچ آی وی در بدن او دیده نمی شود.
داروهای ضد رترو ویروسی داروهایی هستند که از آنها بیشتر برای درمان عفونت ویروس نقص ایمنی اکتسابی استفاده میشود.
به گزارش نشریه طبی لانست، استفاده ازداروهایی که درمان کننده عفونت اچ آی وی هستند، در مداوای اَدام کاستیلخو، موثر واقع نشده بود ولی مداوا از طریق سلول‌های بنیادی که برای معالجه بیماری سرطانش بود سبب از بین رفتن ویروس اچ آی وی شد.
اهدا کنندگان این سلول های بنیادی دارای ژن غیر معمولی هستند که قادر بودند از آقای کاستیلخو، در برابر ویروس اچ آی وی، محافظت کنند.
در سال ۲۰۱۱، تیموتی براون که به “بیمار برلین” شهرت دارد اولین شخصی بود که سه سال و نیم پس از مداوایی مشابه، نشانه‌ای از عفونت آچ آی وی، در او دیده نشد.
به نظر می رسد پیوندهای سلول بنیادی از طریق تعویض سلول های ایمنی بیمار با سلول های اهدا کننده که در مقابل عفونت اچ آی وی، مقاوم است، مانع تکثیر ویروس در بدن بیمار میشود.
آَدم کاستیلخو که اکنون ۴۰ ساله است، و عنوان “بیمار لندنی” را دارد، پس از آنکه پزشکان معالجش اظهار داشتند که هیچ ویروس فعال اچ آی وی، در خون، منی یا نسوجش مشاهده نمی شود، تصمیم گرفت هویت خود را آشکار کند.
از زمانی که پزشکان معالج او برای اولین بار اعلام کردند که دیگر آلوده به ویروس نیست اکنون یک سال می گذرد و هنوز هم نشانه ای از این ویروس در بدنش مشاهده نمی شود.
پرفسور راویندارا کومار گوپتا، از دانشگاه کمبریج به بی بی سی گفت: “به طور تقریبا یقین می توان گفت که این نشانه مداوای عفونت اچ آی وی، است.”
او افزود از هنگامی که بدون استفاده از داروهای ضد رتروویروس، بیماری شخص مبتلا به ویروس اچ آی وی، فروکش کرده، دو سال و نیم می‌گذرد.
- نکاتی که باید درباره اچ‌آی‌وی بدانید
- اچ آی وی، ایدز و رابطه جنسی
- منشاء ایدز: ‘در دهه ۱۹۲۰ از کینشاسا آمد’
- ایدز: صفر تا صد
“یافته‌های ما نشان می دهد که استفاده از پیوند سلول بنیادی به عنوان وسیله‌ای برای مداوای عفونت اچ آی وی، را که اولین بار بر روی “بیمار برلین” صورت گرفت، می توان تکرار کرد.”
ولی میلیون ها نفری را که در سراسر جهان به ویروس اچ آی وی مبتلا هستند نمی توان با استفاده از این روش معالجه کرد.
درمان تهاجمی در اصل برای معالجه بیماران مبتلا به سرطان بود نه برای مداوای ابتلای آنان به ویروس اچ آی وی.
و در حال حاضر هنوز داروهای ضد این ویروس بسیار موثر هستند و با استفاده از آن اشخاص مبتلا به ویروس اچ آی وی، می توانند سالها در سلامت زندگی کنند.
پرفسور گوپتا می گوید: “باید توجه داشت که این نوع درمان، خطر بسیار زیادی دارد و برای بیماران مبتلا به ویروس اچ آی وی، که با داشتن بیماری خونی بدخیمی که زندگی شان را تهدید می کند، تنها به عنوان آخرین حربه برای معالجه به کار می‌رود.
“از این رو، این طور نیست که بتوان برای معالجه تمام بیماران مبتلا به اچ آی وی، که در حال حاضر با نتیجه مثبت از داروهای ضد رتروویرس، استفاده می کنند، از این متد جدید استفاده کرد.”
ولی به هر حال با این روش تازه شاید بتوان امیدوار بود که در آینده دستیابی به نحوه جدید معالجه از طریق ژن درمانی امکان پذیر خواهد بود.
روش درمانی چیست و چگونه عمل می کند؟
در سراسر جهان سی سی آر پنج، (پروتئینی که سطح گلبول های سفید را می پوشاند) متداول ترین گیرنده ویروس اچ آی وی یک، یعنی نوعی از ویروسی است که به داخل سلول ها نفوذ می کند.
ولی عده بسیار کمی از مردمی که در برابر ویروس اچ آی وی مقاومند، دارای دو گیرنده خاموش و غیرفعال سی سی آر پنج هستند.
و این به این معنی است که ویروس نمی تواند آنطور که به طور عادی سلول های بدن را آلوده می کند، در سلول های این اشخاص نفوذ کند.
پژوهشگران می گویند ممکن است با استفاده از ژن درمانی، بتوان به گیرنده های سی سی آر پنج، در افراد مبتلا به عفونت اچ آی وی، حمله کرد.
و این همان گیرنده ای است که هی جیانکو، دانشمند چینی که اکنون زندانی است هنگام خلق اولین نوزادان با ژن دستکاری شده، روی آن کار می کرد.
آیا این یک درمان قطعی است؟
آزمایش ها نشان می داد که سلول های ایمنی افراد اهدا کننده، جای ۹۹ درصد سلول های ایمنی آقای کاستیلخو، را گرفته است.
ولی در بدن او مانند آقای براون، هنوز بقایای ویروس اچ آی وی وجود دارد.
و غیر ممکن است بتوان با قاطعیت کامل گفت که این ویروس هرگز باز نخواهد گشت.
آقای کاستیلخو به روزنامه نیویورک تایمز گفته موقعیت او کاملا استثنایی است و می گوید: “می خواهم پیام‌آور امید باشم. نمی خواهم مردم فکر کنند که من را ( برای این آزمایش) انتخاب کرده بودند. نه این کاملا تصادفی بود. هنگامی که این اتفاق افتاد من در مکان درست و شاید زمان درست قرار داشتم”
پرفسور شارون لوین، از دانشگاه ملبورن استرالیا می گوید: “با توجه به نمونه برداری های متعدد از سلول ها در اینجا، و عدم مشاهده یک ویروس سالم و بی عیب، آیا می توان گفت “بیمار لندنی” مبتلا به اچ آی وی، واقعا معالجه شده است؟
“داده های اضافی در گزارش هایی که با تحت نظر داشتن این بیمار تهیه شده، مطمئنا امیدوارکننده است ولی در نهایت تنها زمان به ما پاسخ خواهد داد.”
