از نظر تیپیستر ها شرط بندی تا چه حد مثمر ثمر خواهد بود!

مشاوران شرط بندی اغلب میزان های بالای ضرب را وعده می دهند که شما را به ثروت می رساند. با اینکه وعده های سودهای بزرگ، طمع آور است، چگونه می توانید تفاوت بین یک مشاور سودبخش و یک فروشنده را بیان کنید. بخوانید تا دو فاکتوری که نیاز دارید قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه کدام کارشناس انتخاب های درستی دارند ارزیابی کنید، را بیابید.

در مقاله قبلی، مارک تِیلور توضیح داد که چگونه شانس در شرط بندی تاثیرگذار است و ایا سود همیشه نشانه ای از شرط بندی ماهرانه است. به عنوان نمونه با استفاده از یک سری از پرتاب های سکه، مارک از یک ماشین حساب جفتی برای محاسبه احتمال ایجاد یک سود بعد از ده شرط پیاپی، استفاده نمود.

توزیع جفتی (یا دوتایی) به خوبی برای پیشنهادات ۵۰-۵۰ مانند گسترش هدف (Point Spread) یا مارکت های هندیکپ آسیایی مناسب است، جایی که ضرائب برای خر طرف حتی به پول هم نزدیک است، یا کمی بعد از اینکه سایت شرط بندی بودجه شرط بندی خود را اعمال کند. با این حال، اغلب، شرط بندان روی همه‌ی رقم های مختلف قیمتی با همه‌ی گونه های مختلف شرط بندی شرط می بندد، برای مثال بازارهای ۱X2 در فوتبال یا شرط بندی در مسابقات تنیس.

در چنین شرایطی، ما می توانیم به اینکه چه چیزی به عنوان توزیعِ-تی (t-distribution) و تستِ-تی کارآموز (student’s t-test) برای مفهوم آماری شناخته شده، و از آن استفاده می کند، اعتماد کنیم. در این مقاله شرط بندی، من توضیح می دهم که چگونه از توزیع تی برای سنجش عملکرد یک تیپسترِ شرط بندی استفاده کنیم.

نحوه ارزیابی پیشینه مشاور یا تیپستر

توزیع تی خیلی بیشتر شبیه به توزیع معمولیِ به شکل زنگ درآمده (bell-shaped) است و برای تعداد شرط های حدودا بالای ۳۰ مورد، برای تمام اهداف و مقاصد یکسان است. آزمایش تی احتمال اینکه یک سود از یک سری شروط توسط شانس اتفاق بیافتد را بررسی می کند.

هر چه احتمال کمتر باشد، امکان آن بیشتر است که چیز دیگری مانند مهارت شرط بند، سوددهی آنان را توضیح دهد. آزمایش تی به سادگی بازدهی مشاهده شده‌ی شرط بند را با یک انتظار نظری (تنها با در نظر گرفتن شانس) که توسط مارکتی که آنها در آن شرط بندی می کنند را می سنجد.

معمولا این یک ضرر معادل با بودجه سایت شرط بندی خواهد بود، یا حتی اگر شرط بند سختی زیادی می کشد تا بهترین قیمت را با استفاده از یک ابزار مقایسه ضرائب پیدا کند را نقض می کند.

کاملا واضح است که هرچه سوددهی بیشتر باشد، نمره تی بیشتر است و از نظر آماری مهم تر از پیششینه‌ی شرط بندی می باشد، به عبارتی دیگر، احتمال آن بیشتر است که آن مهارت است که بخشی از کار را بر عهده دارد. نمره تی مستقیما متناسب با میانگین بازدهی مازادِ یک شرط بند، بیش از حد انتظار است.

مشابها، هر چه پیشینه بیشتر باشد (برای بازدهی برابر) احتمال آن بیشتر است که چیزی به غیر از شانس در کار است. به عنوان مثال یک شرط بند با بازدهی ۱۲۰ درصدی در سرمایه را در نظر بگیرید. نفر اول، آن را از ۱۰ پول شرط بندی به دست آورده، دومی از ۱۰۰ تا. کدامیک بیشتر احتمال دارد تا یک شرط بند ماهر باشد؟

اگر شک دارید، دوباره به پرتاب سکه ها فکر کنید. بزمین نشستن شش شیر مثبت از ۱۰ پرتاب واضح است که خیلی بیشتر از بزمین نشستن ۶۰۰ شیر مثبت از ۱۰۰۰ پرتاب با تنها فرضِ شانس، شبیه است. اگر کسی ۶۰۰ شیر یا بیشتر به زمین بگذارد، ممکن است یک نفر متفکرانه به اینکه سکه یکسویه بشود، شک کند.

به همین ترتیب، ما بیشتر احتمال می دهیم نتیجه بگیریم که یک شرط بند با یک پیشینه سودی بالا، مهارت را نشان می دهد. نمره تی در واقع متناسب با چهار چوبِ تعدادِ شرط ها می باشد.

ارزش ضرائب بلند مدت و کوتاه مدت

تاثیر ضریب های شرط بندی کمتر احساس می شود. در واقع، یک بازدهی ۱۲۰ درصدی روی سرمایه از سوی ضرائب شرط بندی حول محور ۱٫۲۵، خیلی بهتر از شاخصِ مهارت نسبت به یک سودهی برابر از سوی ضرائب شرط بندی حول ۵٫۰۰ است. شرط بندی روی نتایج احتمالی کمتر (ضرائب طولانی تر)، ذاتا ریسک پذیر است (با فرض شروط برابر)، چرا که این در گروی تغییر پذیریِ تصادفی، بیشتر است.

به عبارت دیگر، بازدهی ها ناپایدارتر هستند. ۱۹ یا ۲۱ برنده در ضرائب ۵٫۰۰، به ترتیب بازدهی ۹۵% یا ۱۰۵% را تحویل می دهد. در مقابلف ۷۹ یا ۸۱ برنده در ضرائب ۱٫۲۵، سود ۹۸٫۷۵% یا ۱۰۱٫۲۵% در طول بازدهی را نشان می دهد. شرط بندی ضرائب طولانی تر اشاره بر آن دارد که ریسک بیشتر برای گرفتن پاداش بیشتر وجود دارد.

ما می توانیم تاثیر ضرائب شرط بندی را بوسیله مفهوم معیار در سودها و ضررهای پیشینه‌ی شرط بندی ببینیم. برای شرط بندی مرحله ای (سطحی)، مفهوم معیار می تواند توسط دنبال کردن مقدار به دست آید. برای شرط بنید سطحی، مفهوم معیار می تواند توسط عبارت زیر توضیح داده شود.

جایی که ضرائب میانگین o را برای پیشینه شرط بندی ارائه می کنند و r بازدهی واقعی شرط بند است. مفهوم معیار در سودها و ضررها که در ضرائب ۵٫۰۰ شرط بندی می شود، بیشتر از چهار برابر بزرگتر از هنگامی است که در ضریب ۱٫۲۵ شرط بندی می شود. فرض کنید که بازدهی های مورد انتظار (تنها بر پایه شانس) ۱۰۰% باشند (یا حتی شکسته شود)، نمره تی توسط معادله زیر داده می شود:

اینجا n به معنی تعداد شرط بندان است. در نتیجه، نمره تی برای بازدهی های متعادل و درازای (مدت) پیشینه‌ی شرط بندی، بیش از هشت برابر کوچکتر از شرط بندی در ضرائب ۵٫۰۰ در مقایسه با ۱٫۲۵ می باشد.

باید روشن شود که آرشیوهای برتر بدست آمده از طریق ضرائب طولانی تر در شرط بندی، همانگونه که در بازارهایی مثل مسابقه اسب سواری به نوعی موجود است، لزوما نشانه‌ی استعداد در پیش بینی بهتر نیستند. همین مقدار از شانس، درصد بازدهی های بیشتری را به همراه دارد.

از این جهت، سنجش پیشینه های شرط بندی که تنها درصد بازدهی ها را مطرح می کند، همانطور که رایج است هنگام رتبه بندی تیپسترها، اساسا غلظ انداز هستند. با در نظر گرفتنه ضرایب شرط بندی، نمره تی یک میزان از کیفیتِ بازدهیِ تعدیل شده با ریسک را اضافه بر انتظار ارائه می دهد.

محاسبه شرط بندی

قدم آخر، تبدیل نمره تی (t-score) به یک احتمال (مقدارِ p) است که یک پیشینه از احتمالات می تواند تنها توسط شانس طلوع کند. اینها با مایکروسافت اکسل و با استفاده از تابع TDIST می تواند ساخته شود. این به شکل TDIST می باشد (t، درجه آزادی، خط ها)، جایی که t به معنی t-score است در حالی که درجه آزادی، تعدادِ قیمت های مطلقِ داده ها می باشد و معادل با تعداد شرط ها، منهای یکی است.

بحث خط ها (tails) می تواند یکی (برای آزمایش تی تک خط شده) یا دوتا (برای آزمایش تی ۲-خط شده) باشد. از آنجا که ما واقعا علاقه به این داریم که چه سودی از نظر آماری قابل توجه است، فُرمِر در این مورد اولویت دارد. متناوبا، یکی از آنها می تواند با استفاده از یک محاسبه‌گر آنلاین ساخته شود که در آن این مقادیر می توانند وارد شوند.

در جدول زیر نمونه هایی از نمره t و مقدار p مربوط به آنها برای پیشینه شرط بندی ۱۰۰ شرط و یک بازده در سرمایه گذاری ۱۲۰٪ نشان داده شده است.

بدیهی است که میانگین ضرائب در کسانی که شروطی ببندند و با یک نفوذ بزرگ روی سودهای خود می توانند مطرح کنند که خوش شانسند یا ماهر. یک بازدهی ۱۲۰ درصدی از ۱۰۰ شرط در ضریب ۱۰٫۰۰ یا بیشتر باید به طور واضح اثر شانس سنجیده شود.

در مقابل، اگر یک شرط بند همان بازدهی شرط بندی شده ضرائب را روی قیمت ها نشان دهد، به احتمال زیاد این سود به دلیل مهارت آنها بوجود آمده است. در نتیجه، هنگام سنجش پیشینه های شرط بندی، به عنوان مثال تیپسترها، فقط برای تجزیه و تحلیل درصد بازدهی آنها کافی نیست، بلکه در درازای رکوردهای آنها و ضرائبی که در آن چیزی که ارشیو کرده اند کافی می باشد.

به تیپسرهای کلاهبردار اعتماد نکنید

• تیپسر کلاهبردار به چه کسی گفته میشود:

گروه اول به کسانی گفته میشود اول اینکه یا هیچ اطلاعی از آن ورزش ندارن یا اطلاعات کمی دارن

و برای شرط شما تصمیم هم می گیرن

گروه دوم به کسانی گفته میشود که اطلاعات دارن اما به شما اطلاعات غلط میدهن

و گروه سوم که خطرناکترین آنها است اینکه اطلاعات دارن به شما اطلاعات میدهند ولی به اطلاعات خودشون ایمان ندارن

حرف من روی گروه آخر است

چون در دو گروه اول با اولین بار اعتماد کردن میفهمید که کلاهبردار هستن

اما گروه سوم به شما اطلاعات میدهند و شما شرط میبندید اما خودشان روی اطلاعات خود شرط نمیبندن

و شما با حرف یک شخص بی ایمان و ترسو  شرط بسته اید که اگر شکست بخورید نمیتواند پول شما را برگرداند

و از نظر من تیبسری که روی اطلاعات خودش شرط نبندد هیچ وقت نمیتواند یک تیپسر واقعی باشد و تیپسری که مزه باخت و برد در شرط بندی ورزشی را نچشیده باشد هیچ وقت تیپسر واقعی نیست