چند نکته مهم برای بازی پوکر هنگام بازی با استک کوچک

بسیاری از بازیکنان بازی های نقدی پوکر معمولا با استکی به اندازه 100 شرط بزرگ بازی می کنند، ولی وقتی در بازی های تورنمنتی حاضر می شوند، از این که استک های کوچکی می بینند، تعجب می کنند. وقتی اندازه استک به 20 تا 30 شرط بزرگ می رسد، بازی کردن راحت نیست و در این یادداشت از کارلوس وِلش، به چند توصیه مهم موقع بازی کردن با استک کوچک در تورنمنت های پوکر پرداخته ایم.

با کارت های بزرگ بیشتر بازی کنید

وقتی استک شما کوچک است، باید بیشتر با کارت های بزرگ بازی کنید و کارت های پایین تر را از طیف خود خارج کنید. دستی مثل 5-4 همخال وقتی در فلاپ، دست قرعه استریت یا فلاش می سازید و ممکن است در خیابان های بعدی، چندین برابر سرمایه گذاری خود را برنده شوید، دست خوبی به شمار می رود. با این حال، وقتی استک کوچکی دارید، برای این کار چیپ کافی ندارید. موقع بزرگ بودن استک، دستی مثل K-J غیرهمخال، با ضریب پات برعکس وحشتانکی روبرو می شود. به این معنا است که وقتی تنها یک جفت می سازید، نمی توانید به شکل سودمندانه برای استک ها بازی کنید، چون بسیاری از بازیکنان آماده اند وقتی دست بالاتر را دارند، در 3 خیابان پوکر، تنها تا 100 شرط بزرگ وسط بگذارند.

با وجود این، وقتی استک ها کوچک است، چنین چیزی رخ نمی دهد. وقتی با K-J غیرهمخال در فلاپ جفت می سازید، با اعتماد به نفس بالا می توانید 25 شرط بزرگ وسط بگذارید؛ موردی که وقتی 5-4 همخال دارید چندان قابل انجام نیست.

از طیف های شرط ادامه مناسب استفاده کنید

وقتی از موقعیتی اولیه شرط بندی را آغاز می کنید و از سوی شرط بزرگ کال می شوید، برتری طیف بزرگی دارید. در این شرایط، معمولا با تمام طیف خود، موقعیت شرط ادامه سودمندی دارید. این وقتی استک های فعال، کوچک هستند، رخ نمی دهد، ولی دست های نزدیک طیف شما، تحمل چک-رِیز آل-این را ندارند.

البته تهدید بزرگی برای استک های 100 شرط بزرگ به حساب نمی آید، چون به راحتی می توانید رِیز را کال کنید، ولی تنها زمانی رخ می دهد که استک شما فقط 25 شرط بزرگ باشد. از این رو، طیف شرط ادامه شما باید شامل دست هایی مثل:

• جفت بالا
• کارت بالا
• دست قرعه کومبو (فلاش و استریت) که مشکلی با کال کردن آل-این ندارند
• جفت های پایین که مشکلی با فولد کردن در مقابل آل-این ندارد

دست های نزدیک همانند جفت دوم (در بازی ‌های پوکر با کارت مشترک، به جفتی که با کارت رتبه دوم از کارت های روی میز ساخته می ‌شود جفت دوم گفته می‌شود. جفت دوم یک جفت میانی است ولی عکس آن لزوما صادق نیست) یا دست قرعه های ضعیف تر، باید در فلاپ چک داده شوند و در ترن کال کنند تا به شوداون رسیده و سهم شانس آن ها، مورد استفاده قرار گیرد. وقتی فکر می کنید نمی توانید در شوداون پیروز شوید یا با شرط غیر بلوف به چیزی برسید، همیشه گزینه شرط بندی در ریور به عنوان بلوف را دارید.

با جفت های پایین به حریف فشار وارد کنید

اگر جفت های پایینی از جفت 2 تا جفت 7 دارید و در موقعیت های آخر نشسته اید، به احتمال بالا، بهترین دست مال شما است، ولی بهتر است افزایش ندهید و آن را در پس فلاپ بازی کنید یا با دست هایی مثل 8-9 همخال، شرط سوم آل-این را کال کنید.

این دست ها بخش بزرگی از ارزششان را در فلاپ از دست می دهند. وقتی جلو هستند، به ندرت در ادامه قادر به مبارزه اند و وقتی عقب هستند، گزینه های بلوف مناسبی نمی سازند چون تنها 2 آوت دارند.

همچنین، جفت های کوچکتری مثل 2-2 و 3-3 به عنوان آل-این پیش فلاپ بهتر عمل می کنند، چون برابر چند دست بهتر همانند 4-4 و 5-5  را فولد می شوند، ولی برابر دست های دیگری همانند A-K و A-Q، سهم شانس بیشتری دارند.

در موقیعت مناسب از طیف کال استفاده کنید

وقتی با 25 شرط بزرگ، از موقعیتی میانی شروع به شرط بندی می کنید و از سوی بازیکنی در موقعیت کال می شوید، معمولا در مواجهه با دست برادوی (به استریت از ده تا آس گفته می‌ شود و می‌ تواند به هر کدام از کارت ‌های ده تا آس هم اطلاق شود) خواهید بود. این مساله باعث می شود بتوانید شرط های بلوف و غیربلوف را درست تر انتخاب کنید.

مثلا K-Q در چیدمانی که بی بی کارت بالا است، یک هیولا در این موقعیت به شمار می رود، دست رقیب می تواند شامل طیف های بسیاری از Q-J و Q-T شود، ولی A-Q اغلب در چنین شرایطی در پیش فلاپ، شرط سوم پست می کنید.

همچنین در چیدمانی با کارت بالای 7، می توانید بلوف های بسیاری بزنید، چون رقیب معمولا دست هایی چون 8-8+ یا K-7 در اختیار نخواهد داشت و جفت های پوکر پایین تر از 7، کار سختی برای کال کردن در خیابان های آتی در مواجهه با رو شدن کارت های بالاتر، دارند.

استفاده از استراتژی لیمپ

یکی از اولین توصیه هایی که موقع یادگیری پوکر می آموزیم، این است که شروع با لیمپ، ایده بدی است. با اینکه درست است، می تواند در استک های کوچک، فواید خود را داشته باشد.

با 25 شرط بزرگ در استک، می خواهید دستی مثل J-9 همخال را از باتن اوپن-رِیز کنید، ولی نگران آل-این در شرط سوم از سوی بازیکنان تهاجمی حاضر در شروط اجباری هستید. با استفاده از استراتژی لیمپ، می تواند شانستان را برای دیدن فلاپ در این موقعیت بیشتر کند.

البته، ممکن است در دست های لیمپ شده‌تان هم دست های قدرتمندی داشته باشید. حتی ممکن است در مواقع مناسب بخواهید تنها از استراتژی لیمپ بهره ببرید. چیزی است که نباید برابر همه رقبا انجام دهید. با این حال، می تواند ابزار مناسبی در جعبه تاکتیک هایتان به شمار رود.

نکته آخر

دیده شده بازیکنان باتجربه هم با استک های کوچک، اشتباهات بزرگی مرتکب شوند. بسیاری از آن ها بازیکنان بازی های نقدی هستند که تجربه بازی با استک کوچک را ندارند. دیگران، بازیکنان تفننی هستند که تنها می خواهند بازی کنند و فارغ از محدودیت های ریاضی بازی، چیزی در پس فلاپ، نصیبشان شود.

اگر در هر کدام از موارد بالا جای می گیرید، امیدواریم توصیه های بالا بتواند در راه رفعع نقاط ضعف مخصوصا در تورنمنت ها، کمکتان کند.