چرا ترک میز در پوکر به عنوان یک مهارت محسوب می شود؟

به قلم رابرت وولی – هفته پیش دوباره رخ داد. مشغول بازی آنلاین پوکر بودم و طی دو ساعت بازی چیزی حدود 240 دلار سود کرده بودم و دست آخری هم که مشغولش بودم، خیلی خوب پیش می رفت. با این حال، قبل از اینکه بتوانم دکمه «خروج از سایت» را بزنم، سیستم دست دیگری برایم شروع کرد و کارت های A-Q را در اختیارم گذاشت.

خلاصه اینکه، در طول دست جفت بالا با کارت بالا ساختم، ولی همچنان مقابل بازیکنی که دو جفت پایین ساخته بود، 80 دلار (یک سوم سودم) از دست دادم. اگر تنها وقتی که باید، بازی را رها می کردم، داستان فرق می کرد. اگر حتی دست آخر را هم بدون دیدن کارت هایی که سیستم برایم آماده کرده بود، فولد می کردم برایم خوب بود.

البته این بدترین باختم در چنین شرایطی نبود. گاهی اوقات فقط به خاطر همان یک دست بیشتر، تمام سود و سرمایه اولیه ام را باخته و ضرر هم کرده ام. اگر مدتی است پوکر بازی می کنید، احتمالا چنین تجربه ای داشته اید.

شاید کلیشه ای به نظر برسد، ولی در حقیقت همان طور که باید بدانید چه زمانی کارت هایتان را حفظ کنید و چه زمانی فولد کنید، باید بدانید چه زمانی بازی را رها کنید و فرار را بر قرار ترجیح دهید. همان طور که تامی آنجلو می گوید: «به نظرم رها کردن بازی هم خود یک مهارت به شمار می رود.»

آنجلو در کتابش، اِلمان های پوکر، 8 صفحه در مورد این مساله صحبت می کند. آنجلو می نویسد موفقیت در پوکر از انجام بهترِ مجموعه ای از کارها نسبت به رقبا به دست می آید. یکی از این کارها، تصمیم به رها کردن بازی در موقع مناسب است. اگر همواره در موقع مناسب از پای میز بلند شوید و رقبا این کار را نکنند، از طریق همین مهارت ترک میز، سود می کنید.