بتینگ اکسچنج مارکتی است که در آن مشتریان می‌توانند روی خروجی‌های یک مسابقه یا رویداد شرط بندی کنند.
این شیوه شرط بندی تفاوت‌هایی با شیوه معمول شرط بندی یا بوکمیکر دارد.
کسی که شرط بندی می‌کند، در این شیوه می‌تواند خروجی‌های مسابقه را خریداری (Back) کرده
یا به فروش (Lay) برساند. مسئله دقیقا مانند بازار بورس است. شما برد تیم ایکس را خریداری می‌کنید
و به مرور زمان تا شروع مسابقه، شانس آن تیم برای برد بیشتر یا کمتر میشود.
در این حالت می‌توانید چیزی که خریداری کردید را به فروش برساند و به سود آن قناعت کنید.
یا برعکس آن می‌توانید چیزی که خریدید را در زمانی که امکان آن کاهش یافته بفروشید.
به این صورت ضرر خود را به حداقل می‌رسانید. سود سایت‌های شرط بندی از تفاوت ضرایب می‌آید.
سایت‌های بتینگ اکسچنج، با کمیسیونی که بابت شرط های برنده دریافت می‌کنند، سود به دست می‌آورند.
تاریخچه بتینگ اکسچنج
اولین سایت از این دست، بت فیر بود. فلوتر و بت فیر در سایت 2001 یکی شدند
و تصمیم بر این شد که بت فیر سایت اکسچنج باشد. فلوتر سال 2003 تعطیل شد.
با این حال بت فیر به همان شیوه ادامه داد و اکسچنج را به بخشی مشخص از کسب و کار خود نگه داشت.
از آن زمان تاکنون، هنوز بت فیر بزرگترین سایت در این حوزه است. اینطور استنباط میشود
که سایت شرط بندی BETDAQ دومین مارکت جهان در زمینه بتینگ اکسچنج است.
این سایت توسط گروه شرط بندی لدبروکس مدیریت میشود و کار خود را از سال 2013 آغاز کرده است. سایت‌های دیگری نیز مانند Degens and Smarkets مشغول انجام کاری مشابه هستند.
مقایسه
بیشتر سایت‌های اکسچنج درآمد خود را از طریق کمیسیون به دست می‌آورند. این کمیسیون درصدی از شرط برنده مشتریان است. این سایت‌ها نیز مانند بسیاری سایت‌های سنتی شرط بندی، افرادی که دائما به طرزی مشکوک برنده می‌شوند را محدود می‌کنند. با این حال، این افراد اجازه شرط بدون محدودیت را به این شرط دارند که کسی مبلغی تا آن اندازه بزرگ، به نفع تیم یا سمت مقابل گرفته باشد. ضرایب در سایت‌های اکسچنج همیشه بهتر است سایت‌های شرط بندی سنتی است. چون آنها سود خود را از این راه به دست نمی‌آورند.
به چنین دلایلی، شرط بندی به صورت اکسچنج محدودیت‌هایی دارد. به دلیل نبود سیستم پویای سایت‌های شرط بندی و خشک‌تر بودن همه‌چیز، امکان شرط بندی میکس یا parlay وجود ندارد. البته بت فیر شرط بندی میکس به شکل accumulators میکس‌های ساخته شده توسط سایت بسنده کنند. سایت‌های مشابه دیگر نظیر BETDAQ نیز گاها میکس ارائه می‌دهند اما در آن زمینه شیوه محاسبه و کار، شبیه سایت‌های شرط بندی سنتی است.
در واقع آنها، خود در جایگاه خریدار ظاهر می‌شوند و اگر کسی خواست جلوی ریسک را بگیرد و فروشنده باشد، خریداری می‌کنند. یک مشکل دیگر نیز این است که در اکسچنج امکان ارائه ضریبی بالاتر از 1000 وجود ندارد. اگر یادتان باشد، شانس قهرمانی لستر در لیگ برتر انگلستان 1 به 5000 بود.
Back And Lay
در واقع در شکل سنتی شرط بندی، مشتری خریداری می‌کند (back) و سایت به فروش (lay) می‌رساند. سایت شرط بندی اکسچنج این شانس را به همه می‌دهد که back کنند یا lay نمایند. برای مثال فردی را در نظر بگیرید که فکر می‌کند تیم الف قهرمان یک تورنمنت میشود. آنها شانس قهرمانی این تیم را back می‌کند. اگر این تیم برنده نشود، پول سرمایه گذاری شده او به کسی می‌رسد که روی برنده نشدن این تیم سرمایه‌گذاری کرده بود. در صورت قهرمانی تیم مورد اشاره نیز دقیقا برعکس. پول کسی که lay کرده بود با ضریبی که در زمان شرط بندی مشخص شده است به کسی می‌رسد که back کرده بود. مسئله اصلی این است که هر شرط برای وقوع به کسانی نیاز دارد که back و کسانی که lay کرده باشند. در غیر این صورت، آن شرط شکل نگرفته است.
شرط بندی لایو
در اکسچنج اجازه شرط بندی در جریان بازی را دارید. این خصوصیت البته در بازی‌هایی فعال است که پخش از تلویزیون سراسری دارند. اوضاع اینجا اینطور است که با هر اتفاقی در مسابقه وضعیت ضرایب تغییر می‌کند. مثلا ضربات پنالتی، کارت‌های قرمز و غیره.
انتقادات
شیوه این نوع شرط بندی، باعث انتقاداتی شده است. به خصوص سه غول شرط بندی بریتانیا در ابتدا منتقد جدی بودند. کورال، لدبروکس و ویلیام هیل این سه بودند. مسئله آنها ناشناس بودن شرط بندهای ناشناسی بودند که می‌توانستند تغییراتی منفی در مسابقات به وجود بیاورند. به خصوص مسئله آنها در اسب دوانی بود. در خصوص شیوه سنتی شرط بندی، شما روی بردن یک اسب شرط بندی می‌کنید. برای گرفتن این شرط ممکن است نیاز باشد به سوارکار و صاحب چند اسب مبلغی غیرقانونی داده شود. ولی وقتی روی نبردن یک اسب می‌بندید، تنها لازم است که کاری کنید آن اسب برنده نشود.
البته زمان گذشت و حالا دو مورد از آن سه غول، خود بتینگ اکسچنج دارند.
