ژاپنی‌ها صنعتی بزرگتر از خودروسازی دارند که احتمالا نام آن را هم نشنیده‌اید.
قماربازهای ژاپنی، سالی 200 میلیارد دلار برای انجام یک بازی مانند پینبال به اسم پاچینکو هزینه میکنند. این عدد، سی برابر چیزی است که به عنوان مبلغ شرط بندی شده در لاس وگاس اعلام شده، همینطور دو برابر کل صادرات خودروی ژاپن و به اندازه تولید ناخالص داخلی نیوزیلند است.
حدود ده هزار و ششصد مرکز برای بازی پاچینکو در ژاپن وجود دارد، مراکزی غرق در نور با ماشین‌هایی مانند ماشین اسلات که پر از رنگ و نور است. هدف این است که هرچه بیشتر توپ‌های نقره‌ای را درون سوراخ جایزه بیندازند و به ازای تعداد توپ‌های نقره‌ای در سوراخ مورد نظر، پول دریافت کنید. با وجود محبوبیت فراوان، پیچینکو از نظر قانون در منطقه خاکستری جا می‌گیرد. قمار به طور کلی در ژاپن ممنوع است و تنها شرط بندی روی مسابقات اسب دوانی و ماشین‌های کنترلی مانعی ندارد.
گفته می‌شد این بازی به مافیای ژاپن، یاکوزا مربوط است اما تغییراتی جهت شفاف‌تر بودن کار انجام شده و به نظر موضوع مافیا فراموش شده است. هر بار که برنده می‌شوید، دستگاه یک دیسک پلاستیکی به شما می‌دهد که در واقع مانند دیسکی از طلا است. این دیسک را تحویل می‌دهید و بنا بر چیزی که در آن ثبت شده (میزان پولی که به دستگاه ریختید و دفعات انداختن توپ در سوراخ) وجه رایج دریافت می‌کنید.
اعلام شده که نیمی از اوقات فراغت ژاپنی‌ها با دستگاه‌های پاچینکو می‌گذرد، از هر ده ژاپنی حداقل یکی طرفدار این بازی است و حالا این صنعتف کارمندانی بیشتر از ده کارخانه تولید ماشین در ژاپن دارد. یکی از نام‌های بزرگ در این زمینه، Dynam است که 400 مرکز پاچینکو برای بازی دارد؛ ماشین‌هایی که کمی مدرن‌تر از سایرین به نظر می‌آید.
در کل حضور این دستگاه‌های بازی بومی چیز تازه‌ای نیست. مردم کره‌ای ساکن ژاپن از زمان اتمام جنگ جهانی دوم، چیزهای مشابهی برای سرگرم کردن مردم ساختند. دولت ژاپن محدودیت‌هایی برای جلوگیری از اعتیاد قمار در نظر گرفته برای مثال اینکه کسی حق ندارد مبلغی بیش از 450 دلار در هر چهار ساعت برنده شود و بالطبع این موضوع، مبلغی که به ماشین می‌ریزند را محدود می‌کند. یا اینکه کسی حق ندارد بیش از سه بار در هفته بازی کند. گفته میشود سالی 1.5 میلیون ماشین پاچینکو تولید و به مراکز این بازی فروخته میشود.
