تصور کنید که یه نفر با یه دست بازی با کارت ها تو یه کازینو تو لاس وگاس میره و با هزاران دلار از اونجا میاد بیرون ، از طرف دیگه هم یه نفر تو وال استریت با هزار دلار میره و سهام میخره و سرمایه گذاری میکنه و با 20،000دلار برمیگرده. به نظرتون این دو نفر میتونستن آینده رو پیش بینی کنن؟ چطوری میشه که حدس و گمان یه معامله گر با شرط بندی تو کازینو فرق میکنه؟ اصلا فرقی میکنه یا نه؟
پس با ما باشید و این مقاله رو تا آخر بخونید و نظرتون رو زیر همین پست برای ما بذارید.
کسی که شرط بندی می کنه، تصمیمات شرط بندی اون کاملاً براساس اونچه که بهش”سیستم” میگن هست. اون بیشتر از اون چیزی که از دست می ده برنده می شه و این اثبات کار سیستم هستش. کسی که شرط بندی می کنه وقت زیادی رو صرف دیدن زوایای ، شانس ها و نتایج احتمالی هر شرطی که کرده میکنه. اما صرف نظر از اینكه کسی که شرط بندی می کنه چه مدت تو یادگیری بازی ها و كامل سیستم خودش صرف كرده، شرط بندی یعنی این كه تو شرایطی كه شانس به طور عمدی در برابر پیروزی برای کسی که شرط بندی می کنه جمع می شه ، در معرض خطر باشه.
کسی که شرط بندی می کنه بیشتر از مهارت به شانس تکیه می کنه ، اگرچه ترجیح می دهد اونو قبول نکنه. کسی که شرط بندی می کنه “احساس خوش شانسی می کنه” . تئوری های زیادی در مورد شانس و اونچه که باعث می شه بازیکن احساس خوش شانسی کنه وجود دارخ. اما بخت و اقبال یک علم نیست ، و نه با آمار و یا احتمال ریاضی قابل اثبات هست.
کسی که شرط بندی می کنه فقط برای برنده شدن به کازینو یا سایت های شرط بندی نمیره. مطالعات نشون می ده که اونا تو بلند مدت حتی هنگام از باختن تو بازی ها همه چیز رو تجربه می کنه. در حالی که ممکنه یک جور احساس منفی براش باشه ، ولی بازم میره و اون کارو تکرار میکنه ، قلابی که کسی رو که شرط بندی می کنه رو بر میگردونه ، بهش معتاد شرط بندی نمیگن یا اون رو شخص معتاد به پیروزی نمیگن. اون فقط به هیجان درگیر شدن به عمل شرط بندی معتاد هست.
کسی که حدس میزنه
اونای که حدس میزنن، اول تحقیقات لازم رو انجام می دن و ریسک رو قبل از انجام معامله مالی محاسبه می کنن. مثل کسایی که شرط بندی میکنن . کلا خطر ذاتی، تو هر حدس و گمانی وجود داره. هرچند که اونای که حدس میزنن تو تجارت خاصی (سهام ، کالاها یا معاملات آتی) سرمایه گذاری میکنن ، پول بیشتری رو هنگام پرداخت حدسایی که زدن رو بدست میارن. دونستن اینکه دقیقاً چه موقع و کجا سرمایه گذاری منن بیشتر از یک علم برای شرط بندی هستش، حتی اگه بازارها همیشه مطمئن نباشن. فقط نگاهی به رکود اقتصادی بزرگ آمریکا در دهه 1920 یا بحران مالی جهانی اخیر 2007- 2008 بندازین همه چیز رو متوجه میشید.
در پایان ، اونچه که کسانی رو که حدس میزنن رو از کسایی که شرط بندی میکنن متمایز می کنه ، مجموعه ی مهارت هایی هست که دارن . کسی که حدس میزنه مدت زمان زیادی رو صرف یادگیری مجموعه خاصی از مهارت های لازم برای موفقیت توکار خودش صرف کرده ،در حالی که کسی که شرط بندی میکنه با یه سیستم خاص جلو میره ، شرط بندی کننده ها فقط با شانس بازی می کنن. اما گاهی اوقات فقط یه کم خوش شانس میشن و درامدهای میلیونی به دست میارن .
در پایان ، حدس و گمان هم میتونه خودش به نوبه ای جوری شرط بندی باشه چون هیچ کس نمی تونه آینده رو ببیند. شرکت ها باز و بسته می شن و همه بازارها تحت تأثیر فعالیت کل گروه سرمایه گذاران قرار میگیره اما برخلاف کسایی که شرط بندی میکنن ، اونای که حدس میزنن از قاعده های قانونی برای تجارت پیروی می کنن و (معمولاً) در درون سیستم کار می کنن. ولی کسایی که شرط بندی میکنن بیشتر اوقات دنبال سیستم ها یا “احساسشون ” رو دنبال می کنن و اکثر اوقات نتیجشش رو هم میبینن.
منبع: مجله دنیای شرط بندی
