اصطلاح Self-exclusion (خود محروم سازی) که گاهی Voluntary Exclusion نیز نامیده می شود به رویه های تبیین شده توسط دولت ها و یا کازینوها و در مورد کمک به مشکلات قمار اطلاق می شود. در جاهایی که رویه های مربوط به این موضوع مشخص شده باشد شخصی که خود را دارای مشکلات ناشی از قمار می داند می تواند بصورت داوطلبانه تقاضا کند که نامش در لیست خود محروم سازی قرار بگیرد، در صوتی که تقاضای شخص مورد تایید قرار بگیرد شخص داوطلب شده به صورت قانونی شامل محرومیت توسط تمامی کازینوها و مکان های مرتبط که تابع این قوانین هستند می گردد.
در ادامه در صورتی که شخص برای ورود به کازینوها و یا انجام قمار در مکان هایی که این قانون را به اجرا در می آورند تلاش نماید کازینوها می توانند از برخوردهایی مانند دستگیری و اقدامات ممانعتی دیگر برای متوقف نمودن شخص بهره ببرند، همچنین تمامی ژتون ها، کارت ها و پول های همراه شخص در هنگام دستگیری که از انجام قمار بدست آمده باشد توقیف می گردد.
در حال حاضر آمریکا، انگلیس، کانادا، استرالیا و آفریقای جنوبی از جمله کشورهای پیشرو در به اجرا در آوردن این رویه ها هستند با اینحال برخی با انتقاد و ناکافی دانستن اینگونه قوانین کازینوها را متهم می کنند که آنها از این برنامه تنها برای موجه نشان دادن وجه عمومی خود استفاده می نمایند و با بزرگ جلوه دادن تاثیرات آن باعث می شوند سایر تاثیرات مخرب قمار که اعتیاد آور می باشد در حاشیه و مورد کم توجهی قرار بگیرد. همچنین برخی با به امتحان گذاردن رویه ها و صحت عملکرد آنها نشان داده اند که بازیکن قمار این امکان را دارد تا در بعضی موارد علی رغم قرار گرفتن در لیست های خود محروم سازی همچنان در برخی کازینوها به انجام قمار بپردازد، بنابراین این برنامه به تنهایی کارآمدی لازم را نداشته و توانایی شخص در کنترل خود اهمیت بسیار بالایی دارد. به عنوان نکته پایانی این مسئله قابل توضیح است که خود محروم سازی در شاخه های دیگری از مشکلات اشخاص مانند اعتیاد به الکل و یا حتی اعتیاد به خرید از فروشگاه ها نیز وجود دارد.
