زمانی که پسر کوچک ۸ ساله برنده لاتاری بازیل تورنی (Bazil Thorne) مورد معامله اخاذی قرار گرفت، جایزه بزرگ ارزشمند آنها تبدیل به جنایت شد.
برد بزرگ لاتاری تیتر خبر صفحه اول روزنامه‌ها بود و ۱۰۰ هزار پوند جایزه بزرگ پدر استرالیایی هیچ اما و اگری نداشت. بازیل تورنی پدر، صاحب بلیط ۳۹۳۲ دهمین لاتاری اپرا هاوس Opera House بود که عایدات این لاتاری برای تامین هزینه ساخت نمای آتی شهر بندری اختصاص یافته بود.
قرعه کشی اول ژوئن ۱۹۶۰ انجام شد و عکس، اطلاعات شخصی، آدرس و اسامی اعضای خانواده برنده (پدر،مادر و فرزند) به عنوان برندگان خوش شانس در روزنامه شهر چاپ شد. مبلغ جایزه معادل ۲ میلیون دلار پول امروزی بود و گزینه‌ای برای پنهان کردن هویت برندگان وجود نداشت.
اما این جایزه بزرگ برای خانواده تورنی تبدیل به کابوس شد زمانی که پسر کوچک خانواده را دزدیدند و در قبالش از خانواده اخاذی کردند.
در خبرها آمده بود که یک مهاجر ۳۴ ساله مجارستانی به نام برادلی که کارگر یک کارخانه هم بوده مسئول این آدم ربایی بوده که نقشه به دست آوردن بخشی از این جایزه بزرگ را در سر داشته است. او در طی ۵ هفته رفت و آمد این خانواده را زیر نظر داشت تا اینکه در تاریخ ۷ جولای با ماشین فورد آبی خود در مسیر مدرسه گراهام را دزدید و دست و پا بسته او را در صندوق عقب ماشین قرار داد و با خود برد.
برادلی در راه بازگشت، در یک تماس تلفنی از باجه تلفن عمومی با خانواده گراهام تماس گرفت. پدر و مادر گراهام منتظر تماس بودند و بلافاصله با پلیس تماس گرفتند. آدم ربا در حدود ۲۵ هزار طلب پول کرد. اما زمانی که قصد داشت بچه را از صندوق عقب ماشین در آورد، ترسید چراکه به نظر می رسید پسر کوچک مرده یا نزدیک به مرگ باشد. در یک تصمیم آنی او را خفه کرد و جنازه را به مکانی خلوت برد.
آخر همان هفته، پلیس، ارتش، هلیکوپتر و سگ‌های پلیس تمام جنگل را در جستجوی گراهام گشتند تا توانستند کلاه مدرسه، بارانی و کتاب‌های مدرسه او را پیدا کنند. در ادامه شواهد موجود راز برادلی و ماشین فورد آبی او را فاش کرد و پایان داستان تراژیک برندگان لاتاری و گراهام ۸ ساله رقم خورد.
برادلی آدم ربا به حبس ابد محکوم شد و ۷ سال بعد در زندان جانش را از دست داد.
قوانین پنهان کردن هویت برندگان در پی آدم ربایی
تراژدی مرگ گراهام در سال ۱۹۶۰ تبدیل به یکی از جنایت‌های رسانه‌ای در استرالیا شد که مردم و قانونگذاران را تحت تاثیر خود قرار دارد. قانونگذاران تصمیم گرفتند که چگونگی عملکرد لاتاری‌ها را برای حمایت و حفاظت بهتر از برندگان خود بازبینی کنند و قوانینی برای پنهان کردن هویت برندگان لاتاری در نظر گیرند. حتا این داستان عاملی برای لحاظ کردن قوانین سختگیرانه‌تری در مورد مجازات آدم ربایی در استرالیا شد.
امروزه قوانین لاتاری در استرالیا این گزینه را پیش روی برندگان قرار داده که برای حفاظت از مال و جانشان بتوانند هویت خود را پنهان کرده و ناشناس باقی بمانند.
