مراسم انتخاب بهترین‌های فوتبال جهان از سوی فدراسیون جهانی این رشته با تمام زرق و برق و حواشی‌اش دیشب (دوشنبه ۲۳ اکتبر) در میلان برگزار شد.
در این مراسم لیونل مسی، کاپیتان بارسلونا و یورگن کلوپ، سرمربی لیورپول به عنوان بهترین بازیکن و بهترین مربی مرد جهان در فصل گذشته انتخاب شدند.
مگان راپینو، مهاجم تیم ملی فوتبال آمریکا و جیل الیس، سرمربی این تیم نیز به عنوان بهترین بازیکن و مربی زن سال انتخاب شدند.
در کنار نام‌هایی که جایزه‌ها را بردند، این مراسم با حواشی و نکات زیادی همراه بود که در نگاه اول از چشم پنهان می‌ماند. این مطلب نگاهی دارد به این نکته‌ها:
مسی و رونالدو معمولا چگونه رای می‌دهند؟
در حالی که بیش از ۴۰۰ مربی، بازیکن و خبرنگار برای انتخاب مرد سال فوتبال رای می‌دهند (هرکدام سه گزینه را انتخاب می‌کنند)، کریستیانو رونالدو با “عبدل با”، کاپیتان موریتانی و “دلامینی بانله” هم‌قاره‌ای اهل اسواتینی (کشوری در جنوب آفریقا) او هم نظر بود.
شاید بپرسید، چطور؟ خب، تنها سه نفر بودند که ماتیاس دلیخت هلندی را به عنوان اولین گزینه خود انتخاب کردند.
اما می‌توان گفت که این یک حرکت تاکتیکی از جانب رونالدو بود تا به لیونل مسی رای ندهد؟ یا فقط می‌خواست از هم‌تیمی‌اش در یوونتوس حمایت کند؟
سال ۲۰۱۸ هم رونالدو حاضر نشد به رقیب قدیمی‌اش، لیونل مسی رای بدهد و بجای او به رافائل واران، هم‌تیمی سابقش در رئال مادرید رای داد.
مسی، رونالدو را به عنوان دومین انتخاب پس از سادیو مانه در فهرست گذاشت. ویرجیل فان‌دایک، دیگر نامزد نهایی دریافت جایزه نیز مسی را بالاتر از هم‌تیمی‌هایش، محمد صلاح و مانه در صدر فهرستش گذاشت.
رونالدو کجا بود؟
و اما در مورد رونالدو…
هنگامی که فهرست بازیکنان تیم منتخب سال فیفا اعلام شد، مشکلی به وجود آمد.
ده بازیکن اعلام شدند و همه آن‌ها در مراسم حاضر بودند و روی صحنه رفتند و بعد مجری سراغ اعلام جایزه بعدی رفت. چه کسی غایب بود؟ رونالدو که نامش به رغم حضور در وبسایت رسمی فیفا در مراسم اعلام نشد.
ولی چرا کاپیتان پرتغال آنجا نبود؟ یوونتوس سه‌شنبه و تنها ۲۴ ساعت بعد از مراسم باید به برشا سفر می‌کرد و مائوریتسیو ساری، سرمربی تیم اعلام کرده بود که شاید رونالدو به دلیل مصدومیت عضلانی شرایط بازی نداشته باشد.
میلان تقریبا در میانه راه تورین و برشا قرار دارد و دلیخت، دیگر بازیکن یووه ۹۶ کیلومتر تا میلان سفر کرد و در مراسم حاضر شد.
مسی هم شنبه باید در دیدار خانگی بارسلونا مقابل ویارئال به زمین برود و پرواز ۹۰ دقیقه‌ای او از اسپانیا تا محل برگزاری مراسم، به مراتب از راهی که رونالدو باید طی می‌کرد، طولانی‌تر بود.
اما فارغ از دلیل سفر نکردن، غروب دوشنبه حال رونالدو آن قدر خوب بود که بلافاصله پس از پایان مراسم نوشت: “صبر و تحمل دو وجه تمایز بین حرفه‌ایها و آماتورها است. هر چیزی که امروز بزرگ به نظر می‌رسد در ابتدا کوچک بوده. شما هر کاری نمی‌توانید بکنید اما برای رسیدن به رویاهایتان هرکاری می‌توانید، بکنید. و همیشه به یاد داشته باشید پایان شبه سیه، سپید است.”
دیگر لیدز کثیفی در کار نیست
در سالی که یکی از دستیاران مارسلو بیلسا هنگام جاسوسی از اردوی دربی کانتی لو رفت، دادن جایزه بازی جوانمردانه به لیدز عجیب به نظر می‌رسد.
اما سرمربی ۶۴ ساله این تیم حاضر در دسته دوم فوتبال انگلیس (چمپیونشیپ) که قبلا مجبور شده بود برای توضیح دادن در مورد ماجرای جاسوسی در کنفرانس مطبوعاتی حاضر شود، به دلیل اتفاقی که در بازی مقابل استون ویلا افتاد، جایزه بازی جوانمردانه گرفت.
ماتیوز کلیچ در حالی در پایان فصل گذشته برای لیدز گل زد که جاناتان کوجیا، بازیکن استون ویلا روی زمین افتاده بود و منتظر رسیدن کمک پزشکی بود؛ سایر بازیکنان ویلا هم ایستاده بودند و توقع داشتند که حریف توپ را بیرون بزند.
بیلسا بلافاصله به بازیکنانش دستور داد که به حریف اجازه دهند، گل مساوی را بزند.
منچستر سیتی به مهمانی دعوت نشده بود
در حالی که منچستر سیتی فصل قبل تبدیل به اولین باشگاه انگلیسی شد که توانسته سه‌گانه (لیگ برتر، جام حذفی و جام اتحادیه) کسب کند، اهمیت چندانی به این تیم در مراسم فیفا داده نشد.
هشت بازیکن این تیم در فهرست نهایی قرار گرفتن در تیم فیفا بودند، اما ستاره‌هایی مانند رحیم استرلینگ، سرخیو آگوئرو و برناردو سیلوا نتوانستند در تیم منتخب جای بگیرند. همین طور پپ گوردیولا که رقابت برای تصاحب عنوان بهترین مربی را به یورگن کلوپ باخت.
ظاهرا بدست آوردن سه‌گانه و کسب ۹۷ امتیاز در لیگ برتر (رتبه دوم بیشترین امتیاز کسب شده یک فصل در تاریخ این رقابت‌ها) برای رای‌دهنده‌ها کافی نبوده است.
پایان خوب برای هفته مد میلان
در کنار زرق و برق این مراسم سر و وضع بعضی از شرکت‌کننده‌ها هم در نوع خود جالب بود. زمان‌بندی مناسب موجب شده بود مراسم بهترین‌های سال فیفا همزمان با آخرین روز هفته مد میلان باشد….
