استرس
کمک گرفتن از دیگران برای برنامهریزی های مالی و یادگیریِ آن، باعث میشود برنده ها استرس پولشان را از دست ندهند.
برنده شدن در لاتاری، می تواند نشان دهندهی یک شانس حیرتآور باشد. اما ادامه ی پیدا کردن این شانس برای برندگان لاتاری به این بستگی دارد که آیا ثروت غیرمنتظرهشان را تلف میکنند؟ و یا آن را برای دستیابی به امنیت مالی مدیریت می کنند.
وقتی ۱۰ سال پیش در کالیفرنیا، آلکاریو (Alcario) و کارمِن کاستِلانو (Carmen Castellano)، برنده ی ۱۴۱ میلیون دلار، به اندازه ی کافی خوششانس بودند. چون در خانواده شان کسی را داشتند که در مسائل مالی حرفهای بود و می توانستند با او مشورت کنند. آلکاریو کاستلانو که حالا ۸۳ سال دارد، میگوید: “چیزی که خیلی زود یادگرفتیم، نه گفتن بود.”
بعد از برنده شدن آن ها در سالِ ۲۰۰۱، مردم به طور مداوم با خانهشان در سَن خوزه (San Jose) تماس میگرفتند و یا خیلیها پشت در خانهشان میرفتند و تلاش میکردند تا متقاعدشان کنند که به آن ها پول بدهند. حالا یا به صورت قرض و یا بلاعوض!
وام؟
آلکاریو تعریف میکند: “چندوقت پیش یکی از آشناها، تقاضای وامِ شخصی کرد. به سرعت جواب دادم: این هدفِ ما نیست و این کار را نمیکنیم.”
در عرض چند ماه بعد از برنده شدن، این زوج مجبور شدند خانهای شناخته نشده بخرند، چون دیگر احساس امنیت نمیکردند و همیشه استرس داشتند. او به شوخی میگوید: “چون محلهی قدیمیمان، دیگر جای جگواری که برای همسرم گرفتم نبود.”
این زن و شوهر برای کارهایی مثل خریدِ ماشین جدید، کمی افراط کردند اما به سرعت هزینههایشان را اولویتبندی کردند. مثل: کمک به سازمانهای محلی.
در ابتدا برندگان میتوانند از ثروتشان لذت ببرند، اما بعد اغلب آن ها باید با استرسی پیشبینی نشده مقابله کنند. روانشناسی به نام استیفِن گُلدبارت (Stephen Goldbart) عبارتِ -سندروم ثروت ناگهانی- را برای تشریح علائمِ این حالت، ابداع کرده است که شامل احساسِ دور افتادن از دوستان، احساس گناه و عذاب وجدان به خاطر خوشاقبال بودن و ترسی شدید بابت از دست دادن ثروتِ جدید میشود.
وقتی که وضعیت مالی برنده های جایزه به کل تغییر میکند، با زندگیِ جدیدی روبهرو میشوند. آنها با هزینههای خارقالعاده، سرمایهگذاریهای بد و خطراتِ متداول دیگری مواجه هستند. به همین دلیل اغلب لاتاریهای دولتی، توصیههایی از قبیل استخدامِ حسابدار حرفهای و مشاور مالی، به آنها می کنند.
زندگی مالی جدید
جان هَگِرتی (John Hagerty)، سخنگوی لاتاری ویرجینیا (Virginia) میگوید: “هیچکس به شما آموزش نمیدهد که با مبلغ هنگفتی پول، چه کار کنید.” او همچنین میگوید: “ما به کسانی که بیش از ۱۰۰.۰۰۰ دلار برنده شدهاند ویدئویی آموزشی می دهیم و پاکتی حاوی اطلاعات کمکی در اختیارشان میگذاریم تا خودشان را برای زندگی مالی جدید آماده کنند و بر استرس خود غلبه کنند.”
میشِل (Michelle) و رابرت ساتِرلَند (Robert Sutherland)، از اهالی اورِگان (Oregon)، که در ماهِ ژوئن، ۷ میلیون دلار در لاتاری دولتی برنده شدند، بخش بزرگی از پسانداز بازنشستگیشان را در سالِ ۲۰۰۸، به دلیل بحران اقتصادی از دست داده بودند. بعد از باز کردنِ رستوران نیز مقدار بیشتری پول از دست دادند. اقتصاد محلی دچار رکود شد و آنها ناچار شدند رستوران را تعطیل کنند.
این زوج، جایزهی لاتاریشان را با مبلغ تکمیلی دریافت کردند و به دفترِ مشاوری مالی که از قبل میشناختند، رفتند. آنها خانهای خوب و راحت (نه یک عمارت)، خارج از اسپرینگفیلد (Springfield) خریدند. میشل ساترلندِ ۵۲ ساله میگوید: “داشتنِ این عنوان (برنده) احساسِ شگفتانگیزی است.”
او توضیح میدهد که آنها توانستهاند مقداری پول به خانوادهشان بدهند و هزینهی دانشگاهِ سه نوهای که دارند را فراهم کنند.
میشل میگوید: “خیلی راحت میتوانی هرچیزی که آنها میخواهند برایشان بخری ولی ما میخواهیم مسیر زندگیشان را درست کنیم.”
نقشه پس از برنده شدن
برندهها میگویند نقشهای که برای همه مناسب باشد، وجود ندارد.
آماندا اسپیلِر ۳۲ ساله (Amanda Spiller) که جایزهی ۱میلیون دلاری لاتاری ویرجینیا را در سپتامبرِ ۲۰۱۵ به دست آورده، میگوید: “وقتی برنده میشوی مسیر معیّنی وجود ندارد.” دختر ۷ ساله ی او میخواست هلیکوپتر و قایق بادبانی بخرد. اسپیلر با خنده میگوید: “اما من محکم سرجایم ایستادم (مقاومت کردم).”
آماندا که شغل آزاد دارد، برای غلبه بر استرس خود به حسابداری محلی مراجعه کرد و مبلغ تکمیلی را که با کسرِ مالیات، در حدود ۶۶۸.۰۰۰ دلار بود، گرفت. او وامِ دانشجوییاش را صاف کرد، در یک صندوق دوجانبه سرمایهگذاری کرد و به پرورش برخی از استعدادهایش روی آورد. اول از همه اینکه دست از بد غذا خوردن برداشت و ویدئوهایی برای انتخابِ غذای بهتر، تهیه کرد.
او میگوید: “در حالِ حاضر، من با کیفیت بهتری زندگی میکنم. هیچوقت سوار هواپیما نشده بودم ولی حالا با دخترم به جاهایی که قبلاً فکرش را هم نمیکردم، سفر میکنم.”
او از ایدهی دوباره برنده شدن، دست برنمیدارد و اضافه میکند: “من هنوز هم هر هفته لاتاری بازی میکنم. پارسال ۲.۰۰۰ دلار برنده شدم و مطمئنم که باز هم برنده خواهم شد بنابراین هفتهای ۳۰ دلار برای لاتاری بازی کردن هزینه میکنم.”
بنیاد خیریه
برندگانِ جایزههای بزرگ، مانند کاستلانو، اقبال خوبشان را از طریق سرمایهگذاری در خیریهها افزایش میدهند. این زوج ۱۶ سال پیش، قبل از برنده شدن، داوطلبانه در تشکیلات محلی لاتینها عضو شدند و حالا بنیاد خیریهی کاستلانو را بنیان گذاری کردند. کارمن کاستلانوی ۷۸ ساله که بیش از سه دهه، به عنوان دبیرِ اداری در دانشگاه سن خوزه کار کرده، چندین سال است که به خواندن و ارزیابی تمام درخواستهای مالی مشغول است.
او میگوید: “به محض اینکه اَل (مخفف اسم شوهرش) خبر برنده شدنمان را به من داد، لیستی از سازمانها تنظیم کردم. در ماه دسامبرِ آنسال، من اولین چکِ بنیاد خیریهمان را امضا کردم.”
این زوج با شرکت در کنفرانسها، مشاوره با نیکوکاران با سابقه و استخدام یک مشاور، مطالب بیشتری در رابطه با نوعدوستی آموختند. بنیادِ خیریهی آنها، بر گروههای هنری و آموزشی و همچنین، مدیریتِ مسائل متنوع تمرکز دارد.
کارمن میگوید: “نمیشه گفت بهمون خوش نمیگذره. ما به مناسبت پنجاهمین سالگرد ازدواجمان جشن بزرگی گرفتیم. قبل از اینکه برنده شویم، به فکرِ کمک کردن به دیگران بودیم و تغییری هم نکردیم.”
او ادامه میدهد: “ما هنوز دوستانمان را داریم. این بنیاد به ما کمک کرده که ایدههای مالی و نحوهی رسیدگی و کمک به افراد را با شیوههایی که قبلا بلد نبودیم، گسترش دهیم.”