کلا دسترسی افرادی که زیر سن قانونی هستن و توانایی این رو که بخوان تصمیم درست بگیرن یکی از مهمترین عواملی هست که خانواده ها باید به اون نظارت کافی داشته باشن و اجازه ندن که هر کسی به این سایت ها دسترسی پیدا کنن و خیلی از دولت ها برای این منظور دارن، یه سری تصمیمات اساسی رو می گیرن که تا جایی که بشه این مورد رو تو کنترل خودشون داشته باشن، مخصوصا تو این روزها که به خاطر تو خونه نشینی اجباری و ویروس کرونا همگی تو خونه هامون قرنطینه شدیم و با بسته شدن مدرسه ها و مجتمع های آموزشی هم همه بچه ها تو خونه موندن و کاری جز گشتن و رفتن تو سایت های مختلف ندارن که صد در صد سایت های شرط بندی و پورن هم از این قاعده مستثنی نیست و خیلی ها به اقتضای سنشون دوست دارن که تو سایت ها سرک بکشن و کنجکاوی خودشون رو ارضا کنن.
یکی از کشورهایی که تو این قضیه پیشتاز بود و تئوری های زیادی برای این موضوع داشت، کشور استرالیا بود که والدین در مورد دسترسی خردسالان به سایت های مستهجن و سایت های شرط بندی نگرانی ها زیادی داشتن و به همین خاطر هم استرالیا عزم خودش رو جزم کرد که اقداماتی اساسی برای این موضوع انجام بدن،البته قبل از اون هم کشور انگلیس یه سری اقداماتی رو برای این موضوع انجام داد که خیلی موفق نبود و خیلی ها با استفاده از شبکه های خصوصی مجازی (VPN) یا و ابزارهایی برای ناشناس موندن تو مرورگرها از نرم افزارهایی مثل Tor و امثال اون استفاده می کردن و رسما این اقدام اونا با شکست مواجه شد!
استرالیا هم مثل اکثر کشور های توسعه یافته مدت هاست که داره قوانینی رو اجرا می کنه که دسترسی خردسالان رو به سایت ها و محتویاتی رو که مخصوص بزرگسالان هست رو محدود می کنه و می شه گفت که تقریبا هم تا الان به خوبی از پس این کار براومده و موفق بوده!
ولی خوب تا وقتی که همه چیز آزاد باشه و مردم هیچ محدودیتی نباشه مردم خیلی آزادانه هر کاری که بخوان رو انجام میدن ولی خوب این یه چیز کلی هست که وقتی از مردم اون آزادی رو می گیرن و اونا رو محدود می کنن، مردم به دنبال راه هایی برای شکستن اون قوانین و پیدا کردن یه راه فرار برای خودون هستن! مثلا تو کشورهایی که مشروبات الکلی زیر سن قانونی یه جرم به حساب میاد، نوجوانان هم با یه شناسنامه جعلی می تونن خیلی راحت مشورب رو تهیه کنن و هر کاری که بخوان رو انجام بدن!
این موضوع دقیقا در مورد سایت های پورن هم همین طوره و دسترسی به قمار و پورنوگرافی مدت هاست که تو خیلی از کشورها داره محدودیت هایی رو نسبت بهشون انجام میشه، قبلا که دسترسی مردم به اینترنت و سایت های مختلف انقدر زیاد نبود، فقط یه سری مغازه ها و بنگاه های شرط بندی وجود داشت که خیلی راحت مردم تو سن قانونی هم نمی تونستن بهشون دسترسی داشته باشن دیگه چه برسه به افرادی که زیر سن قانونی بودن، ولی خوب این روزها به لطف شبکه های اجتماعی و گوشی های هوشمند و اینترنت که به سادگی در دسترس همه قرار گرفته هر کسی تو هر سنی می تونه به این محتویات دسترسی داشته باشه و همه چیز تغییر پیدا کرده! جالبه که بدونید که سایت های پورنوگرافی و شرط بندی نسبت قابل توجهی از جستجوها تو وب و حجم ترافیکی بوده که استفاده میشده و براساس یک تخمین و تحقیقاتی که اخیرا انجام شده، سایت های پورن خودش به تنهایی حداکثر 20 درصد از فعالیت های اینترنتی رو شامل می شن که متاستفانه میانگین سنی بیشتر افرادی که به دنبال این سایت ها بودن بین 8 تا 10 سال بوده و علاوه بر این هم نشون داده شده که نوجوانان هم به طور فزاینده ای در معرض تبلیغات شرط بندی های قرار دارن و علاقه خیلی زیادی رو برای فعالیت تو سایت های شرط بندی از خودشون نشون دادن.
ولی خوب سوالی که ممکنه برای هر کسی به وجود بیاد، این هست که محتویاتی که برای یه سری از گروه های سنی مناسب نیست و به صورت رایگان هم در اختیار همه تو فضای اینترنت قرار گرفته، چطور میشه یه سری محدودیت های سنی رو براشون اعمال کرد؟
خوب قطعا این کار اصلا ساده نیست و می تونه مشکلات خیلی زیادی رو داشته باشه و در اصل می تونه سخت تر از اون چیزی که هر کسی که تصورش رو می کنه باشه. با توجه به آمارهای جهانی که برای این موضوع انجام شده این کار برای دولت ها تقریباً غیرممکن هست، چون حتی به قدری تعداد این سایت ها زیاد شده که حتی اینکه اونا بخوان یه لیست کاملی از سایت های شرط بندی داشته باشن، تقریبا می تونه غیر ممکن باشه و از اونجایی که بیشتر این سایت ها هر کدوم تو یه کشور خاص قرار دارن، این کار به مراتب می تونه خیلی سخت تر هم باشه و می تونه کار رو خیلی از سخت تر از اون چیزی که تصور میشه بکنه به این معنی که ممکنه اونا مجبور بشن، یه سری مکانیزم های تأیید سن رو برای کاربران در حوزه های قضایی مختلف فراهم کنن.
یکی از کارهایی که برای این منظور داره انجام میشه، تأیید کارت اعتباری به عنوان راه حل پیش فرض تبدیل شده هست، چون سیستم عامل های جهانی زیادی برای تأیید کارت های اعتباری وجود دارن و روش های مختلفی هم برای به دست آوردن چنین جزئیاتی وجود داره.
ولی خوب بازم اینجا یک سری مشکلاتی هم می تونه وجود داشته باشه؛ مثلا یک فردی که زیر سن قانونی هست، می تونه به راحتی از کارت اعتباری والدینش استفاده کنه و یا هزار تا روش دیگه ای که به قدری بچه ها باهوش هستن می تونن هزار تا راه برای دور زدن این قانون استفاده کنن. مثلا همون جوری که گفتم خیلی ها برای دور زدن قوانین و پنهون کردن هویتشون از راه هایی برای دور زدن محدودیت های منطقه ای برای محتوای رسانه ها از VPN استفاده کنن. به طور کلی VPN ها این امکان رو می دن که هویت فردی که پشت یه دستگاه هوشمند هست رو پنهون کنه و نشون نده که اون فرد دقیقا از کدوم کشور به اون سایت دسترسی پیدا کرده که خیلی ها برای دور زدن محدودیت هایی که سایت هایی مثل Netflix و Amazon از همین راه برای دسترسی به محتواهایی این سایت استفاده می کنن و هیچ وقت هم خود سایت نمی تونه متوجه بشه که آیا واقعا اون فردی که داره از سایت استفاده می کنه با IP واقعی وارد سایت شده یا داره از VPN استفاده می کنه.
همون طور که گفتیم که خیلی ها هم از مرورگر Tor به عنوان روشی مشابه VPN استفاده می کنن، این مرورگر هم دقیقا مثل VPN هست و می تونه به سادگی IP کاربر رو مخفی کنه و نشون میده که اون فرد تو یه کشور دیگه وارد اون سایت شده و رسما هویت اون فرد رو پنهون میکنه.
این جوری که نشون داده میشه، این کار محدودیت های خیلی زیاده داره و حالا حالاها جا داره که روش کار بشه که تا جایی که بشه محدودیت هایی رو نسبت به این سایت های مخصوص بزرگسالان انجام داد.
ولی تا قبل از اینکه این اقدامات اساسی برای این جور محتواها در نظر گرفته بشه، والدین باید مسئولیت ایجاد محدودیت و نظارت بر فعالیت بچه هاشون رو به عهده بگیرن و مواظب باشن که فزرندانشون تو فضاهای مجازی چی کار می کنن و با چه کسایی در ارتباط هستن.
