به قلم اندرو بروکوس – اگر پوکر را همانند خیلی از بازیکنان دیگر در سطوح پایین شروع کنید، می بینید خیلی از چیزهایی که در آموزش های مربوط به استراتژی معرفی می شود، در این سطح رعایت نمی شود. به خاطر این است که با گروه بزرگی از بازیکنان بی تجربه بازی می کنید. همچنین رقبا کسانی هستند که پول روی میز آن قدر برایشان زیاد نیست که بخواهند برای حفظش تلاش کنند و بهتر بازی کنند.
این رفتار نامتوازن سبب برداشت اشتباهی می شود که فکر می کنید این بازیکنان می توانند هر چیزی در دست داشته باشند و در نتیجه، دست خوانی یا بازی براساس دست هایشان، معنایی ندارد. این در حالی است که بازی ناامیدانه با کارت هایتان تنها به خالی شدن جیبتان منجر خواهد شد. به جای این، باید نفس عمیقی بکشید و بفهمید داده های مدنظرتان جای دیگری است. تنها باید بدانید دنبال چه چیزی باشید و بعد از فهمیدنش، چه کاری باید با آن بکنید.
در این یادداشت دو بخشی، به طور خاص به دست خوانی خواهم پرداخت و توصیه هایی برای استفاده مناسب از اطلاعات جمع آوری شده ارائه از غیرقابل پیش بینی ترین رقبایتان خواهم کرد.
چند فرضیه اشتباه در رابطه با حدس دست
دوست دارم یادداشت را با اشاره به دو فرضیه اشتباه آغاز کنم. اولی در خصوص مساله ای است در موردش صحبت کردم. حقیقت این است رقبا واقعا غیرمنظم و غیرریتمیک بازی نمی کنند و واقعا این طور نیست که بتوانند هر چیزی داشته باشند.
دلایل آن ها ممکن است دلایل شما نباشد و دلایل آن ها ممکن است دلایل خوبی نباشد. با این حال، اگر برای تصمیم در مورد اقداماتشان تاس نمی اندازند و با شانس جلو نمی روند، پس حتما با روشی مشخص پیش می روند. دست هایی وجود دارد که فولد می کنند و دست های وجود دارد که هیچ وقت فولد نمی کنند. هدفتان پیدا کردن همین شیوه بازی یا متد آن ها یا حداقل جمع آوری اطلاعات کافی برای استفاده از آن است. در ادامه به این هم خواهیم رسید.
فرضیه اشتباه دوم مربوط به مفهوم دست خوانی (Hand Reading)، است. شاید برخی ویدیوها دیده باشید که در آن یکی از بازیکنان تمام خال های کارت های رقیب را نام می برد، ولی هدف واقعی شما این نیست.
چیزی که بهتر است هدف قرار دادن طیف خوانی (Range Reading) است. هدفتان تشخیص دقیق 2 کارت در اختیار بازیکن نیست، چون حتی بهترین بازیکنان هم از انجام این کار ناتوان هستند. به جای این، باید بتوانید مجموعه ای از دست ها را براساس اقداماتش تا به حال، برایش در نظر بگیرید. به بیان دیگر، «مساله این نیست که دقیقا چه چیزی دارد؟» بلکه باید بدانید «تمام چیزهایی که ممکن است داشته باشد، چیست؟» و دقیق تر اینکه «برای کسب بهترین نتیجه با در نظر گرفتن تمام این احتمالات، چه کاری می توانم بکنم؟»
بعد از اینکه می فهمید چطور به این سوالات پاسخ دهید، حتی اطلاعات اندک هم خیلی به دردتان می خورد. بیایید یک مثال را باهم مرور کنیم.
دست خوانی در عمل
فرض کنید با در اختیار داشتن کارت های زیر از موقعیت اولیه، افزایش می دهید:
بازیکنان شل بسیاری، کال می کنند. همین جا متوقف می شویم. چه چیزی می توانید در مورد طیف دست رقبا بگویید؟
با موقعیتی روبرو هستیم که معمولا به ناامیدی و گله در خصوص بازی بد منجر می شود. وقتی رقبا نصف کارت هایی که در اختیار دارند را بازی می کنند، چطور می توانید بفهمید چه دارند؟ نمی توانید. حداقل این قدر دقیق نمی توانید، ولی حداقل می توانید یکی دو چیز مهم را که ندارند، نام ببرید.
مثلا، بسیاری از بازیکنان با Q-Q یا بهتر افزایش می دهند و حالا که کسی افزایش نداده، می توانید احتمال دهید با این دست ها روبرو نیستید. این باعث حذف چند تهدید مهم برایتان در خیابان های بعدی می شود. همچنین همان طور که می دانید ممکن است با هر دست همخال یا وصل شونده ای کال کنند، این طور نیست که با هر دست به دردنخوری Q-2 غیرهمخال وارد بازی شوند. به هر حال، بازیکنانی که با نیمی از دست هایشان کال می کنند، با نیم دیگر فولد می کنند. این طیف فولد هم شامل دست های غیرهمخال و غیروصل شونده خواهد بود.
با هیچ چیز غیر از این اطلاعات اندک، به فلاپ می روید:
اینجا جفت بالا با کارت بالای آس، می سازید. با این حال، الان که چهار پنج نفر از آن بازیکنان شل، به فلاپ آمده اند، آیا خطر ساخت دست بالاتر از سوی کس دیگر وجود ندارد؟ بله، ولی شرایط به بدی آنچه به نظر می رسد، نیست.
اجازه دهید به فرایند دست خوانی کوچکمان که می توانستیم در پیش فلاپ انجام دهیم، برگردیم. همچنان نمی دانیم رقبا ممکن است چه چیزی داشته باشند. فقط می دانیم چه چیزهایی احتمالا ندارند. لازم نیست در مورد جفت های بالاتر نگران باشید، چون به نظر بازیکنی با K-K یا A-A افزایش می داد. در مورد Q-Q هم همین طور است و همچنین تنها 2 بی بی دیگر بین کارت ها باقی مانده است.
همچنین لازم نیست در مورد دو جفت عجیب غریبی نگران باشید. حتی شل ترین رقبا که با هر 2 کارت همخالی وارد بازی می شوند هم در ساختن دو جفت مشکل خواهند داشت. شما یک بی بی دارید و یک بی بی و 7 در زمین هستند. پس رقبا برای ساخت دو جفت بالا باید دقیقا Q-7 یا Q-2 یا 7-2 (در خال های متفاوت) داشته باشند.
حتی با اینکه احتمال در اختیار داشتن Q-Q را کم کرده ایم، باید در مورد سِت (3 تایی یکسان) نگرانی بیشتری داشته باشید. شاید بعضی رقبا در پیش فلاپ با جفت 2 یا جفت 7 کال کرده اند که با توجه به چیدمان میز، با 6 ترکیب مختلف قابل ساخت هستند.
در مجموع، حداقل 16 ترکیب دست مختلف هستند که همین لحظه می توانند جلوتر از شما باشند و این در مقایسه با صدها ترکیب دستی است که رقبا با آن ها وارد فلاپ شده اند. شاید الان متوجه شده اید که ساخت 2 جفت در فلاپ همانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه است. مهم تر اینکه، الان بیشتر از اینکه در مورد جلو بودن شما فکر کنیم، به این باید فکر کنیم که آیا بعد از وارد شدن پول بیشتر به پات هم جلو خواهید بود یا نه؟ از این رو، نه تنها باید برای رفتن به فلاپ، براساس طیف ها فکر کنیم، بلکه باید برای قرار دادن پول بیشتر در پات هم طیف ها را در نظر بگیریم که موضوع قسمت دوم این یادداشت خواهد بود.
