رابرت وولی – آیا بعد از اینکه کارت هایتان را دریافت کردید، بلافاصله آن ها را نگاه می کنید یا منتظر رسیدن نوبتتان می شوید؟ هر کدام را که انجام دهید، غلط است! یا حداقل بعد از خواندن نوشته ها و کتاب های تمام نویسندگان پوکر، به این نتیجه می رسید که هر دو اشتباه است. بین نویسندگان در این باره، اختلاف وجود دارد و هر کدام فکر می کند گروه مقابل در اشتباه کامل است. اجازه دهید با مرور نظریات هر کدام از طرفین، مساله را موشکافی کنیم:
استیو زولوتوف در ژوئن 2012 در این باره در مجلسه Card Player، این طور می نویسد:
امیدوارم همه از نگاه کردن به کارت هایشان قبل از رسیدن نوبتشان، اجتناب کنند. دو دلیل برای این وجود دارد. اول اینکه نمی توانید چیزی در مورد دستتان لو دهید، چون هنوز نمی دانید چه کارت هایی دارید. دوم اینکه می توانید تمرکزتان را به جای کارت ها، روی رقبا تمرکز کنید.
این توصیه را از زمانی که شروع به توجه بیشتر به پوکر کردم، از زبان آدم های مختلفی شنیده ام. فکر می کنم اولین بار آن را از فیل گوردون در برنامه تلویزیونی Celebrity Poker Showdown شنیدم. ربطی به بحث ندارد، ولی اگر دوباره چنین برنامه ای تولید کنند، آن را تماشا می کنم، چون خیلی سرگرم کننده بود.
در واقع، خیلی ها این توصیه را براساس آمار و مستندات، به حقیقت (Fact) بدل کرده اند که انگار همیشه و همیشه درست بوده و همانند طلوع خورشید از شرق، هیچ چیز نمی توان آن را تغییر دهد.
چیزی که زولوتوف به آن اشاره نمی کند، بی طرفی است. اگر بعد از نگاه کردن به کارت هایتان، بازی رقبا را تماشا کنید، به صورت ناخودآگاه و از طریق فیلتر سوگیری، حداقل دیدی نسبت به کاری که می خواهید انجام دهید را خواهید داشت.
مثلا اگر مدت قابل توجهی با روند دست مرده (بازی با دست قرعه ای که حتی در صورت کامل شدن هم هیچ شانسی ندارد یا بازی با دستی که با رو شدن هیچ کارتی هم نمی تواند رقیب را شکست دهد) مواجه بوده اید و بعد دستی مثل Q-J غیرهمخال (دست اولیه واقعا نزدیک و دردسرساز) نصیبتان شود، احتمالا وسوسه به افزایش با آن می شود و نشانه های قدرتمندی که بازیکن سمت راستتان بروز می دهد را نمی بینید یا بد تعبیر می کنید که می تواند شما را به دردسر بیندازد. مثال بسیاری خوبی برای تایید توصیه زولوتوف در نگاه کردن کارت ها در نوبت خودتان است، نه؟ پس، پرونده بسته می شود، درست است؟ نه این قدرها.
به لو دادن اطلاعات با واکنش‌تان در خصوص قدرت دستتان بعد از دیدن کارت هایتان فکر کنید. چه کارت هایتان را به محض دریافتشان چک کنید و چه منتظر نوبتتان بمانید، همین مساله پابرجا خواهد بود. به نقل از فیل ایوی: «اگر نشانه ای از خود بروز می دهید، روی آن ها کار کنید.» در واقع اگر موقعی که همه به شما نگاه می کنند و منتظر بازی کردنتان باشند، این نشانه ها را بروز دهید، در مقایسه با زمانی که همه مشغول بازی و چک کردن کارت های خودشان هستند، با مشکل بزرگ تری مواجه هستید.
به مساله دیدن نشانه های رقبا موقع چک کردن کارت هایشان که برسیم، لزوما آن ها را از دست نخواهید داد، چون می توانید در کسری از ثانیه کارت ها را چک کنید. آیا دیدن بلافاصله کارت ها منافعی برایتان خواهد داشت؟ بله.
اول اینکه باعث می شود چون همه از کارت هایشان خبر دارند، بازی سریع تر پیش برود و وقت کسی بابت دیدن کارت ها و اتخاذ تصمیم، تلف نشود. علاوه بر این، زمانی که دیگران منتظر اقدامتان هستند، نشانه زمانی برای اتخاذ تصمیم لو نخواهید داد. اگر این کار را زمانی که دیگران بازی می کنند، صورت دهید، این نشانه مخفی خواهد بود. این وقتی در موقعیت های آخر نشسته اید و گزینه های بیشتری برای بازی دارید، خیلی به دردتان می خورد، چون زمان بیشتری برای تصمیم گیری و اجرای برنامه هایتان خواهید داشت. این تنها زمانی است که قبلا به کارت هایتان نگاه کرده باشید و الان وقتی برای آن صرف نکنید.
فکر نمی کنم تنها یک رویکرد مناسب در این باره وجود داشته باشد. در نهایت، به نظرم به ترجیح فرد بستگی دارد. آیا دوست دارید موقع تماشا و تحلیل اقدامات دیگران، کارت های خود را در ذهن داشته باشید؟ یا دوست دارید این اطلاعات را جداگانه تحلیل کرده و بعد با اطلاعات مربوط به کارت هایتان، ادغام کنید؟
ترجیح شخصی من چک کردن بلافاصله کارت ها بعد از دریافت آن ها است، ولی دلایل خوبی هم برای صبر کردن وجود دارد که من در موردشان زیاد سخت گیر نیستم. اگر هر دور را امتحان کرده اید و به نظرتان صبر کردن بهتر برایتان جواب می دهد، نمی گویم رویکردتان اشتباه است.
دوست دخترم هم راه میانه ای برگزیده که آدم های کمی را دیده ام اجرایش کنند. او وقتی دو نفر به نوبتش مانده به کارت هایش نگاه می کند. این باعث می شود بتواند براساس موقعیتش، اول بازی چند نفر دیگر را ببیند و در عین حال زمان لازم برای هضم و تحلیل کارت هایش را در اختیار داشته باشد و برای تصمیم گیری هم کسی را معطل نکند. این رویکرد، بخشی از فایده های هر دو رویکرد بالا را دارد و ارزش امتحان کردن هم به خود می بیند. اینجا هم همانند خیلی از تصمیمات استراتژیک در پوکر، باید تامل بسیاری در خصوص مساله کرد. تا زمانی که تصمیماتتان به نفعتان تمام می شود، اجازه ندهید کسی، حتی من، آن ها را زیر سوال ببرد.
